تفاوت کوین و توکن | معرفی انواع آن به همراه کاربردها

بسیاری از افراد به واسطه شنیدن نام بیت کوین و اتریوم با بازار ارزهای دیجیتال آشنا شده‌اند. علاوه‌بر بیت کوین و اتریوم، کوین‌ها و توکن‌های دیگری نیز به وجود آمده‌اند. نخستین سوالی که با شنیدن اصطلاح توکن به ذهن می‌آید، این است که تفاوت کوین و توکن چیست؟

فایل صوتی مقاله را اینجا گوش کنید:

کوین‌ها دارای بلاک‌ چین اختصاصی بوده اما توکن‌ها روی یک بلاک‌ چین میزبان ایجاد می‌شوند. در ادامه به بررسی مفهوم کوین و توکن، انواع کوین، انواع توکن، فرآیند توکن سوزی، نحوه تشخیص توکن‌های کلاهبرداری و تفاوت کوین و توکن می‌پردازیم. در دنیای معاملات ارزهای دیجیتال خرید و فروش استیبل کوین به دلیل پیروی قیمت از یک دارایی محبوبیت بیشتری دارد؛ برای مثال استیبل کوین تتر از دلار آمریکا پیروی می‌کند و همیشه برابر با یک دلار است.

کوین چیست؟

قبل از توضیح تفاوت کوین و توکن، بهتر است با مفهوم و اصطلاح کوین و توکن به‌صورت جداگانه آشنا شویم. کوین (Coin)، نوعی دارایی دیجیتالی است که بر پایه الگوریتم‌های رمزنگاری ایجاد شده و یکی از اصلی‌ترین عملکردهای آن، ذخیره ارزش در شبکه بلاک چین است.

بلاک چین اختصاصی یکی از ویژگی‌های اصلی کوین‌ها و مهم‌ترین عامل تفاوت کوین و توکن به‌شمار می‌رود. به بیان ساده، کوین‌ها دارای کیف پول و آدرس اختصاصی می‌باشند. سایر موارد مربوط به تفاوت کوین و توکن نیز از همین موضوع ناشی می‌شوند.

بیت‌ کوین، نخستین و معروف‌ترین کوین‌ موجود در بازار ارزهای دیجیتال است که در سال ۲۰۰۹ به بازار عرضه شد. بلاک چین اتریوم نیز به عنوان دومین نسل بلاک چین شناخته می‌شود که کوین بومی آن، ارز دیجیتال اتر با نماد ETH یا همان اتریوم است.

بلاک‌ چین‌ ترون (Tron)، کازماس (Cosmos)، تون (TON) و سولانا (SOL) نیز جزء مهم‌ترین بلاک‌چین‌های میزبان توکن‌ها در بازار ارزهای دیجیتال هستند که پس از بیت کوین ایجاد شده‌اند.

ویژگی کوین‌ها

کوین‌ها در واقع نوعی پول دیجیتال هستند که ویژگی‌های پول را به‌صورت غیرمتمرکز در خود جای داده‌اند:

• قابل انتقال هستند.
• قابل تقسیم و قابل تعویض هستند.
• در امور پرداختی کاربرد دارند.
• بعضی از آن‌ها قابل استخراج بوده و عرضه محدودی دارند.
• دارای بلاک‌ چین اختصاصی هستند.
• به دارندگان، حق مشارکت در بلاک چین اختصاصی خود می‌دهند.

انواع کوین

کوین‌ها در بازار ارز دیجیتال به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند : کوین‌های متمرکز و کوین‌های غیرمتمرکز.

کوین‌ های متمرکز

کوین‌ها یا ارزهای دیجیتال متمرکز، به آن دسته از کوین‌هایی گفته می‌شود که کارکردی مشابه پول دارند؛ با این تفاوت که در دنیای ارزهای دیجیتال به‌کار برده‌ می‌شوند.

به بیان دقیق‌تر می‌توان گفت همان‌گونه که بانک‌ مرکزی، پول را چاپ و روانه بازار می‌کند تا کنترل عرضه و تقاضا را به‌دست گیرد، سازندگان کوین‌های متمرکز نیز با نظارت کامل این کوین‌ها را چاپ و وارد بازار رمزارزها می‌کنند تا میزان عرضه و تقاضا را کنترل ‌کنند. از میان این دسته از کوین‌ها، می‌توان ریپل (XRP) و ایاس (EOS) را نام برد.

کوین‌ های غیرمتمرکز

کوین‌ها یا ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز، به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که توسعه‌دهندگان در آن نقشی ندارند و تحت کنترل هیچ نهاد و سازمانی قرار نمی‌گیرند. اطلاعات مربوط به این کوین‌ها به‌جای آن‌که روی سرور مرکزی ذخیره شوند، در شبکه‌ای غیرمتمرکز متشکل از نودهای بلاک چین مربوطه قرار دارد.

بنابراین، احتمال دزدی و هک در آن‌ها ازبین می‌رود و شبکه‌ای امن و مطمئن در دسترس کاربران قرار می‌گیرد. کوین‌هایی همچون بیت کوین (BTC)، اتریوم (ETH)، لایت‌ کوین (LTC) و کاردانو (ADA) از این دست کوین‌ها هستند.

کاربرد کوین‌ها

کوین‌ها کارکردی همانند پول واقعی دارند و یکی از اصلی‌ترین کاربرد آن‌ها، عملکرد به‌عنوان یک روش و شبکه پرداختی است. به این معنی که از آن‌ها جهت خرید و فروش و اموری از این قبیل استفاده می‌شود. پیرامون این کاربرد کوین‌ها، می‌توان سه مورد زیر را عنوان کرد:

• انتقال پول و حواله‌های بین‌المللی
• واحدی برای ارزش‌گذاری سایر کالاها و محصولات
• ذخیره‌ی ارزش و کسب سود از نگهداری یا خرید و فروش آن

یکی دیگر از موارد موجود در تفاوت کوین و توکن، میزان کاربردهاست که در ادامه به توضیح کاربرد توکن‌ها می‌پردازیم.

توکن چیست به زبان ساده

پس از آشنایی با مفهوم کوین، برای درک دقیق‌تر تفاوت کوین و توکن بهتر است با اصطلاح توکن به صورت جداگانه آشنا شویم. در پاسخ به سوال توکن یعنی چه می‌توانیم بگوییم توکن‌ها نوع دیگری از دارایی‌های دیجیتالی هستند که برخلاف کوین‌ها دارای بلاک‌چین اختصاصی نیستند. بلکه با استفاده از قراردادهای هوشمند، بر روی یک بلاک‌ چین دیگر که از قبل ساخته شده، راه‌اندازی می‌شوند. بنابراین توکن‌ها قابلیت استخراج ندارند و تنها برای مبادله مورد استفاده قرار می‌گیرند.

برخی افراد معتقدند که توکن‌ها به این علت که دارای بلاک‌ چین اختصاصی نیستند، اعتبار و ارزشی ندارند. اما در حقیقت این یک نظریه مردود و غیرقابل قبول است؛ چرا که توکن‌ها علاوه ‌بر آن‌که یک دارایی دیجیتال محسوب می‌شوند، می‌توانند بیانگر سهم نیز باشند.

هدف از ساخت توکن چیست؟

حال با آشنایی با مفهوم کوین و توکن، ممکن است این سوال در ذهن شما شکل گرفته‌باشد که هدف از ساخت توکن چیست؟ چرا شرکت‌ها به جای ایجاد شبکه بلاک‌ چین اختصاصی خود، از بلاک‌ چین سایر ارزهای دیجیتال استفاده می‌کنند؟

دلیل ساخت توکن به‌صورت کلی، در تامین امنیت و کاهش هزینه‌ها خلاصه می‌شود. ایجاد بلاک‌ چین اختصاصی سطح بالایی از دانش فنی، زمان و هزینه‌ را می‌طلبد. اما سازمان‌ها می‌توانند با داشتن سطح مشخصی از دانش برنامه‌نویسی و با هزینه کم‌تر و تنها در عرض چند ساعت، توکن اختصاصی خود را با استفاده از قراردادهای هوشمند، تحت بلاک‌ چین‌های میزبان ایجاد کنند. این مورد هم یکی دیگر از مهم‌ترین تفاوت های کوین و توکن است.

در واقع شرکت‌ها پس از ایجاد توکن و ارائه نقشه راه، اعتمادسازی لازم را نسبت به پروژه خود شکل می‌دهند و از طریق انواع شیوه‌های عرضه و فروش توکن به سرمایه‌گذاران، تامین مالی پروژه صورت می‌گیرد.

در برخی موارد نیز توکن‌ها دارای ماهیت کلاهبرداری و اسکم بوده و با هدف هک و سرقت دارایی‌های کیف‌پول سرمایه‌گذاران ایجاد می‌شوند.

چگونه توکن‌های کلاهبرداری را تشخیص دهیم؟

• همان‌طور که می‌دانید وب‌سایت کوین مارکت کپ (CoinMarketCap)، معتبرترین مرجع برای شناخت پروژه‌های رمزارزی است. کاربران می‌توانند تمامی اطلاعات مربوط به یک ارز دیجیتال را در این وب‌سایت مشاهده کنند. توصیه ما به شما این است که قبل از هرگونه اقدام برای خرید یا سرمایه‌گذاری در یک توکن، داده‌های مربوط به آن را در کوین مارکت کپ بررسی کنید.
• در صورتی که این توکن در وبسایت کوین مارکت کپ قابل مشاهده نبود، به احتمال زیاد شما با یک پروژه اسکم مواجه هستید. همچنین پایین بودن مارکت کپ یا همان ارزش بازار، یکی دیگر از عواملی است که می‌تواند از اعتبار یک ارز دیجیتال بکاهد.
• صرافی‌های بزرگ ارز دیجیتال، همواره بستر معامله رمزارزهای مربوط به پروژه‌های معتبر و با پتاسیل بازدهی بالا را فراهم می‌کنند. بنابراین لیست‌شدن توکن‌ها در این صرافی‌ها و بالابودن حجم معاملات آن‌ها، می‌تواند سیگنالی از اعتبار آن‌ها باشد.
• پروژه‌های معتبر رمزارزی، معمولاً وب‌سایت اختصاصی خود را دارند. دسترسی به این وب‌سایت نیز به‌راحتی و از طریق کوین مارکت کپ فراهم شده‎‌است. در صورتی که نتوانستید وب‌سایت اختصاصی پروژه‌ای را پیدا کنید، بهتر است در مورد سرمایه‌گذاری در آن کمی بیشتر احتیاط کنید.

پس از بررسی تفاوت کوین و توکن، در صورت مواجهه با پروژه‌های مربوط به توکن‌های مختلف می‌توانید با توجه به موارد فوق اعتبار یک توکن را مورد بررسی قرار داده و پس از آن برای سرمایه‌گذاری در آن تصمیم‌گیری کنید.

ایردراپ توکن‌ها

در بازار کریپتوکارنسی، اصطلاح ایردراپ (Airdrop) به معنای اهدای یک دارایی دیجیتال به کاربران به‌‌صورت رایگان است. این مکانیزم معمولا با هدف جذب مخاطب برای شبکه‌های اجتماعی پروژه یک توکن یا کوین صورت می‌گیرد تا با شناساندن آن پروژه به فعالان جامعه کریپتوکارنسی، سرمایه‌گذارهایی برای تامین مالی آن جذب شوند.

ایردراپ‌ها معمولا به این صورت شکل می‌گیرند که افراد می‌توانند تحت شرایط خاصی همانند پیوستن به کمپین‌ها یا شبکه‌های اجتماعی پروژه و اشتراک‌گذاری آن با دیگران، تعداد مشخصی از آن توکن را در قالب پاداش برای مشارکت در کیف‌ پول‌های خود دریافت کنند.

انواع توکن‌ها

یکی دیگر از اصلی‌ترین موارد مربوط به تفاوت کوین و توکن، این است که کوین‌ها عموما ابزار دریافت و پرداخت در شبکه بلاک چین هستند. اما توکن‌ها نسبت به کوین‌ها، کاربرد و انواع مختلفی دارند. با توجه به کاربرد توکن‌ها، می‌توان آن‌ها را در ۱۱ گروه توکن‌های مثلی، توکن‌های غیرمثلی، توکن‌های ارزی، توکن‌های حاکمیتی، توکن‌های اوراق بهادار، توکن‌های دارایی، توکن‌های کاربردی، توکن‌های سهمی و توکن‌های جایزه دسته‌بندی کرد.

توکن‌های مثلی (Fungible Tokens)

بیشتر توکن‌های موجود در بازار کریپتوکارنسی، توکن‌های مثلی یا قابل‌تعویض هستند. این توکن‌ها همانند هر واحد از پول‌های فیات دارای ارزش یکسانی بوده و با هر توکن دیگری قابل تعویض و جایگزین هستند. به این معنی که مثلاً هر یک توکن شیبا اینو (SHIB)، برابر با یک توکن دیگر همین رمزارز است و هیچ تفاوتی در ارزش باهم ندارند.

توکن‌های غیرمثلی یا NFTها (Non-Fungible Tokens)

توکن غیرمثلی یا غیرقابل تعویض،نوعی از دارایی‌های دیجیتال بوده که کم‌یاب و خاص‌اند و شامل موارد غیر قابل تعویض مانند بلیط رویدادهای مختلف، آیتم‌های بازی‌ها، نام دامنه‌‌‌‌‌‌‌‌ها و اقلام کلکسیونی می‌شوند.

توکن‌های ارزی (Currency Tokens)

این توکن‌ها به‌عنوان دارایی‌ به‌شمار می‌روند و در پلتفرم‌هایی مانند اتریوم پشتیبانی می‌شوند. اما توکن‌های ارزی به‌عنوان روشی برای پرداخت و ذخیره ارز مورد استفاده قرار می‌گیرند و کاربردی همانند ارز دیجیتال بیت کوین دارند.

توکن‌های حاکمیتی (Governance Tokens)

توکن حاکمیتی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها است که دارندگان آن می‌توانند برای مشارکت رویدادهای رأی‌گیری و مدیریتی یک پروژه، از آن‌ها استفاده کنند.

توکن اهرم دار

توکن لوریج دار یا اهرم دار به نوعی از ارزهای دیجیتال اتلاق می‌شود که همچون معاملات مارجین،‌ دائمی یا آتی، امکان استفاده از اهرم را به کاربر ارائه می‌کند، با این تفاوت که ریسک لیکوئید شدن را با خود به همراه ندارد. البته، به خاطر داشته‌باشید که پلتفرم ارائه دهنده توکن های لوریج دار، اهرم این توکن‌ها را مشخص می‌کند و کاربر امکان تعیین آن را ندارد.

توکن‌های کاربردی (Utility Tokens) چیست؟

توکن‌های کاربردی نوعی دارایی دیجیتال مبتنی بر بلاک چین هستند که به کاربران امکان دسترسی به یک محصول یا خدمات خاص را در یک اکوسیستم دیجیتال می‌دهند. این توکن‌ها در ابتدا برای تامین سرمایه پروژه‌های مبتنی بر بلاک چین معرفی شدند، اما امروزه نقش آن‌ها به عنوان ابزاری برای استفاده در پلتفرم‌های دیجیتال به مراتب گسترده‌تر شده است. توکن‌های کاربردی برخلاف توکن‌های اوراق بهادار (Security Tokens)، به عنوان ابزار دسترسی یا کاربرد در شبکه طراحی شده‌اند و معمولاً به‌منظور جمع‌آوری سرمایه برای توسعه یک پروژه در مراحل اولیه عرضه می‌شوند. این توکن‌ها مالکیت یک دارایی یا شرکت را نشان نمی‌دهند و به همین دلیل معمولاً از قوانین سخت‌گیرانه اوراق بهادار معاف هستند.

توکن‌های اوراق بهادار (Security Tokens)

توکن‌های اوراق بهادار جزء آن‌ دسته از توکن‌هایی محسوب می‌شوند که برای خرید و فروش خدمات و محصولات مورد استفاده قرار می‌گیرند و می‌توانند گزینه مناسبی برای سرمایه‌گذاری باشند. اکثر این توکن‌ها، همان اوراق بهادار فیزیکی شرکت‌ها هستند که به‌شکل دیجیتال توکنیزه شده‌اند. به‌همین دلیل نزد کمیسیون بورس اوراق بهادار آمریکا به عنوان یک اوراق بهادار به‌شمار می‌روند.

توکن‌های دارایی (Asset Tokens)

این توکن‌ها به عنوان دارایی‌های دیجیتال در یک سازمان یا نهاد محسوب می‌شوند که یک پشتوانه دارند. این پشتوانه‌ها، دارایی‌های رسمی هستند که ارزش مستقل دارند. این دارایی‌ها می‌توانند نفت، طلا و ارزهایی مانند دلار باشند.

• توکن‌های کاربردی (Utility Tokens)
  
  به‌وجود آمدن توکن‌های کاربردی مدیون ارز دیجیتال اتریوم است. با توجه به آن‌که این توکن‌ها روی شبکه اتریوم ایجاد می‌شوند، استفاده از آن نیز در شبکه اتریوم امکان‌پذیر است. قابلیت چندکاره بودن از ویژگی‌های توکن‌های کاربردی است و این امکان را برای کاربران خود فراهم می‌کند تا به سرویسی خاص دسترسی داشته‌باشند و برخلاف توکن‌های ارزی عمل می‌کنند.
  
• توکن‌های سهمی (Equity Tokens):
  
  این توکن‌ها بیشتر مفهوم تئوری دارند و به عنوان سهام به سرمایه‌گذاران داده‌می‌شوند، مانند سهام شرکت.
  
• توکن‌های جایزه (Reward Tokens):
  
  این توکن‌ها بیشتر در کسب‌وکارها مورد استفاده قرار می‌گیرند و به مثابه نوعی امتیاز وفاداری برای مشتریان محسوب می‌شوند.

• توکن‌های با ارزش ثابت (Stablecoin)

توکن‌های با ارزش ثابت (Stablecoins) نوعی ارز دیجیتال هستند که هدف اصلی آن‌ها پوشش در برابر نوسانات قیمتی رایج در بازار رمزارزها است. این توکن‌ها معمولاً ارزش خود را به یک دارایی پایدار مانند ارز فیات (دلار، یورو) یا یک کالای گران‌بها (مانند طلا) متصل می‌کنند تا ثبات قیمت داشته باشند.

• توکن‌های غیرمتمرکز (DeFi)

توکن‌های حوزه امور مالی غیرمتمرکز غیرمتمرکز یا دیفای (DeFi) دارایی‌های دیجیتالی هستند که در پروژه‌های مالی غیرمتمرکز استفاده می‌شوند. این توکن‌ها نقش مهمی در اکوسیستم دیفای دارند و می‌توانند به عنوان ابزارهای مالی، مدیریت و حاکمیت در پروتکل‌های غیرمتمرکز عمل کنند.

توکن‌ سوزی، مکانیسمی برای حفظ ارزش توکن‌ها

توکن سوزی (Token burn)، فرایندی است که در آن بنیان‌گذاران تعداد مشخصی از توکن‌ یا کوین‌ را به صورت عمدی و غیرقابل بازگشت، به کیف پول‌های غیرقابل بازیابی ارسال می‌کنند.

توکن سوزی با تکیه بر اصل عرضه و تقاضا و با هدف کنترل تورم در بازار یک کوین یا توکن ایجاد می‌شود. مطابق با قانون عرضه و تقاضا، هرچه کالا یا محصولی کم‌یاب‌تر باشد، ارزش بیشتری خواهد داشت.

هدف اصلی از توکن سوزی، این است که تعداد توکن‌های در گردش کاهش یافته و از این طریق ارزش آن در طول زمان افزایش پیدا کند. به این ترتیب، افراد بیشتری برای خرید و سرمایه‌گذاری در آن پروژه علاقمند خواهند شد.

استانداردهای ساخت توکن

برای ایجاد و مدیریت توکن‌ها در بلاک چین‌های مختلف، استانداردهایی تعریف شده‌اند که نحوه عملکرد و ویژگی‌های این توکن‌ها را مشخص می‌کنند. این استانداردها تضمین کرده که توکن‌ها در شبکه به‌صورت یکپارچه عمل می‌کنند تا بتوانند با سلیر پروژه‌ها و برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) سازگار باشند. در ادامه، استانداردهای معروف ساخت توکن را بررسی می‌کنیم:

استاندارد ERC-20

ERC-20 یکی از معروف‌ترین استانداردهای ساخت توکن است که در بلاک چین اتریوم استفاده می‌شود. این استاندارد پایه و اساس بسیاری از توکن‌های فعلی بازار رمزارزها را تشکیل می‌دهد.

ویژگی‌ها:

• پشتیبانی گسترده توسط کیف پول‌ها و صرافی‌ها.
• سازگاری بالا با قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکز.
• تعیین توابع پایه‌ای مانند انتقال توکن و بررسی موجودی.

کاربردها:

• ایجاد توکن‌های کاربردی و سرمایه‌گذاری.
• استفاده در عرضه‌های اولیه کوین (ICO) و تامین سرمایه پروژه‌ها.
• ایجاد سیستم‌های پاداش‌دهی و وفاداری.

مثال:

• توکن‌های معروفی مانند تتر (USDT) و چین لینک (LINK) با این استاندارد ساخته شده‌اند.

استاندارد TRC-20

TRC-20 استاندارد ساخت توکن در بلاک چین ترون (Tron) است. این استاندارد مشابه ERC-20 در اتریوم بوده و برای ایجاد توکن‌هایی استفاده می‌شود که قابلیت تعامل با قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکز در شبکه ترون را دارند.

ویژگی‌ها:

• پشتیبانی از سرعت بالای تراکنش‌ها و کارمزد پایین.
• قابلیت سازگاری با کیف پول‌های رسمی ترون مانند ترون لینک (TronLink)
• استفاده در پلتفرم‌های حوزه امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) در اکوسیستم ترون.

کاربردها:

• توکن‌های پرداخت.
• توکن‌های کاربردی در پروژه‌های دیفای و صرافی‌های غیرمتمرکز.

مثال:

• توکن تتر در بلاک چین ترون یکی از معروف‌ترین توکن‌های ساخته شده با این استاندارد است.

استاندارد BEP-20

BEP-20 استاندارد ساخت توکن در بلاک چین بایننس اسمارت چین (BSC) است. این استاندارد شباهت زیادی به ERC-20 دارد اما بهینه‌سازی‌هایی برای افزایش سرعت و کاهش کارمزد انجام داده است.

ویژگی‌ها:

• امکان استفاده در صرافی‌های غیرمتمرکز مانند پنکیک سواپ.
• پشتیبانی از تراکنش‌های سریع و کم‌هزینه.
• قابلیت پل‌زدن (Bridge) جهت انتقال توکن‌ها به شبکه‌های دیگر مانند اتریوم.

کاربردها:

• ایجاد توکن‌های حاکمیتی برای پروژه‌های دیفای.
• استفاده در ییلد فارمینگ و استیکینگ.
• ایجاد دارایی‌های دیجیتال در بازی‌های بلاک چینی.

مثال:

• توکن CAKE در اکوسیستم پنکیک سواپ با استاندارد BEP-20 ساخته شده است.

استاندارد ERC-721

ERC-721 استانداردی برای ایجاد توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) در بلاک چین اتریوم است. برخلاف توکن‌های ERC-20 که قابل تعویض هستند، هر توکن ERC-721 یکتا و منحصر‌به‌فرد است.

ویژگی‌ها:

• هر توکن دارای شناسه یکتا است که آن را از سایر توکن‌ها متمایز می‌کند.
• مناسب برای نمایش مالکیت دارایی‌های دیجیتال مانند آثار هنری، موسیقی یا آیتم‌های بازی.
• قابلیت انتقال و معامله در بازارهای NFT.

کاربردها:

• ایجاد دارایی‌های دیجیتال در بازی‌های مبتنی بر بلاک چین.
• نمایش مالکیت آثار هنری و کلکسیونی.
• استفاده در پروژه‌های مبتنی بر متاورس.

مثال:

• پروژه‌های معروفی مانند کریپتو کیتیز (CryptoKitties) از استاندارد ERC-721 استفاده می‌کنند.

تفاوت کوین و توکن

همان‌طور که در ابتدای مقاله ذکر کردیم، اصلی‌ترین تفاوت کوین و توکن در وجود بلاک‌ چین اختصاصی است. کوین‌ها تحت بلاک‌ چین اختصاصی خود ایجاد می‌شوند، در حالی که توکن‌ها تحت بستر یک بلاک‌ چین میزبان راه‌اندازی می‌شوند و دارای شبکه اختصاصی نیستند. سایر تفاوت‌های این دو دارایی دیجیتالی نیز از همین تفاوت ناشی می‌شود.

توکن بخریم یا کوین؟

کوین‌ها و توکن‌ها دو نوع متفاوت و در عین حال محبوب از دارایی‌های دیجیتال هستند که هر یک کاربرد و ویژگی‌های منحصر به‌ خود را دارند. همان‌طور که پیش‌تر گفتیم، مهم‌ترین تفاوت کوین و توکن در وجود بلاک‌ چین اختصاصی است. به این صورت که کوین‌ها بر بلاک‌ چین اختصاصی خود ایجاد و ذخیره می‌شوند.

توکن‌ها اما بر روی بلاک چین‌های میزبان همچون اتریوم، بایننس اسمارت چین، سولانا و . . . ایجاد می‌شوند. این تصور که توکن‌ها به علت نداشتن بلاک چین اختصاصی، گزینه مناسبی برای سرمایه‌گذاری نیستند، یک تصور اشتباه است. برای مثال ارز دیجیتال شیبا یک توکن بوده و همان‌طور که احتمالا می‌دانید، افراد بسیاری با سرمایه‌گذاری و ترید روزانه شیبا به سودهای قابل توجهی دست یافتند.

ارز دیجیتال بایننس کوین (BNB) نیز که رمزارز بومی بلاک چین بایننس اسمارت چین (BSC) است، در ابتدا یک توکن بوده که بر بستر بلاک چین اتریوم راه‌اندازی شد و پس از مدتی به شبکه اصلی خود یعنی BSC انتقال پیدا کرد و هم‌اکنون یک کوین بسیار ارزشمند در بازار ارزهای دیجیتال است.

بنابراین تفاوت کوین و توکن نباید این ذهنیت را در افراد به وجود آورد که فقط در کوین‌ها یا فقط در توکن‌ها سرمایه‌گذاری کنند. اعتبار و بازدهی یک پروژه، ارتباط چندانی به ماهیت کوین یا توکن‌بودن ندارد. بلکه لازم است تا قبل از هرگونه اقدام برای سرمایه‌گذاری، پیرامون بنیاد و اهداف مربوط به پروژه کوین یا توکن، بررسی و ارزیابی‌های لازم را به عمل آورید.

با توجه به توضیحاتی که پیرامون تفاوت کوین و توکن داده شد، شما کدام کوین یا توکن را برای سرمایه‌گذاری انتخاب می‌کنید؟ تحلیل و دیدگاه خود را در قسمت نظرات با ما به اشتراک بگذارید.