عرضه در گردش ارز دیجیتال چیست و چرا باید به آن توجه کنیم؟
وقتی صحبت از قیمت یک ارز دیجیتال در میان باشد، توجه اغلب سرمایه‌گذاران به نمودارها، نوسانات قیمت، اخبار و هیاهوی شبکه‌های اجتماعی جلب میشود. اما آنچه معمولاً از دید پنهان می‌ماند، عددی است که در پشت‌صحنه، نقشی کلیدی در تعیین ارزش ذاتی یک رمزارز ایفا می‌کند. این عدد چیزی نیست جز عرضه در گردش ارز دیجیتال. این معیار که بسیاری از ما بی‌تفاوت از کنار آن رد می‌شویم، در واقع سرنخی مهم درباره ارزش واقعی، پایداری و آینده یک دارایی دیجیتال در اختیارمان قرار می‌دهد.
اگر شما هم تا به امروز این عدد را صرفاً نوعی آمار فنی ساده در نظر می‌گرفتید، وقت آن رسیده که نگاهتان را عوض کنید. در این مقاله از بلاگ صرافی ارز دیجیتال او ام پی فینکس، تأثیر عرضه در گردش بر قیمت رمزارزها را بررسی کرده و خواهیم دید که چطور یک عدد ساده میتواند پرده از رازهای بزرگ هر پروژه بردارد.
عرضه در گردش ارز دیجیتال چیست؟
عرضه در گردش (Circulating Supply) به تعداد کل سکه‌ها یا توکن‌های یک ارز دیجیتال گفته میشود که در حال حاضر استخراج شده‌اند، قفل نیستند، سوزانده نشده‌اند و به‌صورت عمومی در دسترس کاربران قرار دارند؛ یعنی همان واحدهایی که می‌توان آن‌ها را خرید، فروخت، معامله یا نگهداری کرد. این شاخص، برخلاف عرضه کل (Total Supply) یا حداکثر عرضه (Max Supply) که ممکن است سکه‌های استخراج‌نشده یا قفل‌شده برای کاربردهای آتی را نیز شامل گردد، نشان‌دهنده میزان واقعی دارایی موجود در گردش بازار است.
ولی اهمیت عرضه در گردش چیست؟ این معیار از آن جهت مورد توجه قرار می‌گیرد که مستقیماً بر ارزش بازار یک ارز دیجیتال (Market Cap) تأثیر میگذارد، زیرا این ارزش از حاصل‌ضرب قیمت لحظه‌ای یک دارایی در عرضه در گردش بازار آن به دست می‌آید. به عبارت دیگر:
| قیمت ÷ ارزش بازار = عرضه در گردش |
به‌علاوه، این معیار میتواند درک بهتری از میزان کمیابی یک دارایی دیجیتال، پتانسیل تورم یا کاهش عرضه، رفتار پروژه در مدیریت منابع و اعتماد سرمایه‌گذاران نسبت به پایداری آن ارائه دهد؛ بنابراین، شناخت و تحلیل عرضه در گردش، گامی اساسی در ارزیابی منطقی و مقایسه دقیق میان رمزارزهای مختلف به‌شمار می‌رود.
کهکشان سلامت اوامپی فینکس
با نصب اپلیکیشن اوامپی فینکس، علاوه بر بهره‌مندی از امکانات متعدد برای خرید و فروش ارز دیجیتال، می‌توانید با قدم زدن، امتیاز باشگاه مشتریان کسب کرده و از جوایز این بخش استفاده کنید.
نصب اپلیکیشن اندرویدنکته مهمی که باید در نظر داشت این است که میزان عرضه در گردش ارز دیجیتال، مقدار ثابتی نیست و میتواند با گذشت زمان افزایش یا کاهش یابد. در ارزهای اثبات کار و قابل‌استخراج، این افزایش از طریق استخراج تدریجی رخ می‌دهد، درحالی‌که در توکن‌های اثبات سهام، توسعه‌دهندگان می‌توانند عرضه را به‌صورت آنی افزایش دهند.
از سوی دیگر، عرضه ممکن است به دلیل سوزاندن عمدی سکه‌ها، ارسال به آدرس‌های غیرقابل‌بازیابی یا ازدست‌رفتن دسترسی به کیف پول کاهش یابد. بااین‌حال، شبکه نمی‌تواند بهطور دقیق تشخیص دهد چه مقدار از عرضه واقعاً در گردش است، بنابراین رقم اعلام‌شده تنها یک تخمین است. برای نمونه، با وجود استخراج بیش از ۱۹ میلیون بیتکوین، تخمین زده میشود حدود ۴ میلیون از آن‌ها برای همیشه از دست رفته‌اند که عرضه واقعی در گردش این ارز دیجیتال را به حدود ۱۵ میلیون می‌رساند.
تفاوت بین عرضه در گردش، عرضه کل و حداکثر عرضه
معیارهای مختلف مربوط به میزان عرضه یک ارز دیجیتال اعم از عرضه در گردش، عرضه کل و حداکثر عرضه، همگی برای ارزیابی ارزش ذاتی، کمیاب‌بودن و پتانسیل رشد یک دارایی در بلندمدت ضروری هستند. ولی نباید فراموش کرد که هریک از آن‌ها جنبه‌های متمایزی از اقتصاد یک پروژه را نشان می‌دهند و نباید با هم اشتباه گرفته بشوند. در ادامه این بخش بعد از معرفی هر معیار، ویژگی‌های برجسته هر یک را با هم مقایسه خواهیم کرد:
عرضه در گردش ارز دیجیتال
همانطور که در بخش قبلی هم گفتیم، این معیار تعداد سکه یا توکن‌هایی است که در حال حاضر در دسترس عموم قرار دارند و بهطور فعال در بازار در گردش هستند. این واحدها را می‌توان خرید، فروخت یا معامله کرد. این معیار تاثیر مستقیمی بر قیمت فعلی بازار یک ارز دارد.
عرضه کل
عرضه کل به مجموع سکه‌ها یا توکن‌هایی گفته میشود که تا این لحظه ایجاد یا استخراج شده‌اند، اما سکه‌هایی که سوزانده شده‌اند در این گروه جایی ندارند. این معیار، هم سکه‌های در گردش و هم سکه‌های قفل‌شده در قراردادهای هوشمند یا ذخیره‌شده توسط توسعه‌دهندگان را دربرمی‌گیرد. برخلاف عرضه در گردش ارز دیجیتال که فقط سکه‌های قابل‌معامله را در نظر می‌گیرد و برای محاسبه ارزش بازار استفاده میشود، عرضه کل تصویری گسترده‌تر از حجم واقعی تولیدشده ارائه می‌دهد. اختلاف زیاد بین عرضه کل و عرضه در گردش میتواند نشان‌دهنده فشار نزولی آتی بر قیمت باشد، به‌ویژه اگر تعداد زیادی توکن هنوز وارد بازار نشده‌باشند. ناگفته نماند که عرضه کل نمی‌تواند حداکثر تعداد سکه قابل‌استخراج یک ارز دیجیتال را مشخص کند.
حداکثر عرضه
حداکثر عرضه (Max Supply) به بیشترین تعداد سکه‌ها یا توکن‌هایی اشاره دارد که در کل عمر یک پروژه رمزارزی می‌توانند تولید یا استخراج شوند. یعنی پس از رسیدن به این سقف، تولید کوینهای جدید متوقف میشود. این عدد معمولاً توسط پروتکل پایه هر پروژه تعیین میشود، مانند بیتکوین که حداکثر عرضه آن ۲۱ میلیون واحد است. البته همه ارزهای دیجیتال لزوماً حداکثر عرضه مشخصی ندارند؛ مثلاً اتریوم فاقد سقف ثابت است.
مدل‌های مختلفی از حداکثر عرضه یک ارز دیجیتال وجود داردکه عبارتند از: ثابت (Fixed max supply)، کاهشی (deflationary)، پویا (dynamic) و نامحدود، که هر کدام بر اساس هدف پروژه و سیاستهای اقتصادی آن تعریف می‌شوند. با کمک جدول مقایسه‌ای زیر می‌توانید مفهوم هر معیار را بهتر درک کنید:
| معیار | تعریف | ویژگی‌ها |
| عرضه در گردش (Circulating Supply) | تعداد سکه‌ها یا توکن‌هایی که هم‌اکنون در بازار در دسترس هستند و می‌توان آن‌ها را خرید، فروش یا معامله کرد. این عدد شامل سکه‌های قفل‌شده یا گمشده نمیشود. | – بر ارزش بازار تأثیر مستقیم دارد – پویایی دارد و با استخراج یا سوزاندن تغییر می‌کند – تخمینی است و همیشه دقیق نیست |
| عرضه کل (Total Supply) | مجموع تعداد سکه‌هایی که تا این لحظه ایجاد شده‌اند (از جمله سکه‌های در گردش و قفل‌شده) منهای سکه‌هایی که برای همیشه از بین رفته‌اند (سوزانده شده‌اند). | شامل عرضه در گردش + سکه‌های قفل‌شده یا ذخیره‌شده – دقیق‌تر از عرضه در گردش – شاخصی برای ارزیابی ساختار داخلی پروژه و برنامه‌ریزی توزیع |
| حداکثر عرضه (Max Supply) | بیشترین تعداد سکه‌هایی که طبق سیاست یا کد پروژه میتواند در کل عمر آن ارز دیجیتال وجود داشته باشد. | – عددی ثابت یا محدود (در برخی پروژهها نامحدوداست) – معیاری برای ارزیابی کمیابی بلندمدت – مهم برای بررسی ضدتورمی‌بودن یک پروژه مانند بیتکوین |
اکنون که به رابطه بین عرضه در گردش و ارزش بازار رمزارزها پی بردیم، راحت‌تر می‌توانیم اهمیت عرضه در گردش ارز دیجیتال در تحلیل فاندامنتال را درک کنیم. تاثیر این معیار بر کمیابی و پویایی بازار رمزارزها، اهمیت آن در تحلیل قیمت را دوچندان کرده‌است. بررسی چند نمونه از شناخته‌شده‌ترین ارزهای دیجیتال به درک هرچه بیشتر این موضوع کمک شایانی خواهد کرد:
بیت کوین: منبع ذخیره ارزش کمیاب
عرضه در گردش دیجیتال بیت کوین (BTC) در حال حاضر حدود ۱۹.۵ میلیون از حداکثر ۲۱ میلیون واحد است. این محدودیت ثابت و شفاف، با تقویت ویژگی کمیاب‌بودن، بیت کوین را به‌عنوان یک منبع ذخیره ارزش و پوششی در برابر تورم جذاب می‌کند. درصد بالای بیت کوین‌هایی که اکنون در گردش بازار جریان دارند (حدود ۹۳٪)، به این معنی است که خطر رقیق‌شدن (Dilution) ناگهانی آن به دلیل ورود حجم زیادی توکن به گردش بازار، بسیار کم است. این واقعیت، ثبات قیمت و اعتماد سرمایه‌گذاران را تقویت می‌کند. علاوه بر این، با کاهش نرخ استخراج کوینهای جدید (به دلیل رویدادهای هاوینگ)، این کمیابی هر ۴ سال یک‌بار شدت می‌گیرد و اغلب باعث افزایش قیمت و تقاضای بلندمدت آن میشود.
اتریوم: عرضه‌ای پویا و اقتصاد رو به تکامل
برخلاف بیتکوین، اتریوم (ETH) سقف عرضه مشخصی ندارد و عرضه در گردش آن – که اکنون بیش از ۱۲۰ میلیون واحد است – به‌صورت پویا تنظیم میشود. دو عامل کلیدی در این تنظیم نقش دارند:
اول، مکانیسم سپرده‌گذاری (Staking) که بخشی از توکنها را برای امنیت شبکه قفل و از گردش خارج می‌کند؛ دوم، سوزاندن کارمزدها پس از اجرای به‌روزرسانی EIP-1559، که طی آن بخشی از توکنها که به‌عنوان هزینه تراکنش‌ها پرداخت می‌شوند، بهطور دائم از بین می‌رود.
این دو مکانیسم باعث کاهش عرضه در گردش ارز دیجیتال اتر (ETH) در بازار می‌شوند و آن را بهطور نسبی به یک دارایی ضدتورمی تبدیل می‌کنند. هر چه تعداد بیشتری از توکنها قفل یا سوزانده شود، کمیابی اتر افزایش مییابد. در چنین شرایطی، اگر تقاضا برای خرید اتریوم حفظ شود یا رشد کند، میتواند موجب افزایش قیمت شود.
این عرضه پویای اتریوم، آن را به نمونه‌ای منحصربه‌فرد در میان دارایی‌های دیجیتال تبدیل کرده‌است. در این شبکه اقتصاد توکنی همسو با تقاضای بازار تغییر می‌کند و این همان عامل کلیدی است که تحلیل‌گران بنیادی هنگام ارزیابی ارزش بلندمدت یک دارایی بادقت مدنظر قرار می‌دهند.
تتر: نقدینگی و نفوذ بازار
عرضه در گردش ارز دیجیتال تتر (USDT) به دلایل متعددی از اهمیت کلیدی برخوردار است. این استیبل‌کوین که پرمعامله‌ترین دارایی دیجیتال محسوب میشود، با عرضه در گردش بالایی که دارد (هم اکنون حدود ۱۵۰ میلیارد واحد)، نقدینگی عمیقی در بازار ایجاد می‌کند. افزایش عرضه USDT معمولاً نشانه ورود نقدینگی جدید به بازار است، همانطور که در سال ۲۰۲۱ افزایش این رقم از ۲۴ به ۷۸ میلیارد و در ۲۰۲۳ از ۶۶ به ۹۱ میلیارد، درست همزمان با روندهای صعودی قدرتمند بازار رخ داد. به همین دلیل، تغییرات عرضه در گردش USDT، نه‌تنها بر ثبات این استیبل‌کوین تاثیر دارد، بلکه به‌عنوان شاخصی برای پیش‌بینی تحرکات آتی رمزارزها نیز مورد توجه فعالان بازار قرار می‌گیرد.
راهنمای بررسی عرضه در گردش ارز دیجیتال
برای انجام یک تحلیل دقیق و آگاهانه در بازار رمزارزها، آشنایی با روش‌های بررسی عرضه در گردش ارز دیجیتال ضروری است. در این بخش، یاد می‌گیرید چگونه با استفاده از ابزارهای معتبر و منابع قابل‌اعتماد، به‌سرعت و بادقت عرضه در گردش ارز دیجیتال مورد نظر خود را پیدا کنید و دادههای لازم را برای تصمیم‌گیری بهتر به‌دست آورید.
برای بررسی عرضه در گردش یک ارز دیجیتال، کافی است به وب‌سایت‌های معتبری مانند کوین مارکت کپ (CoinMarketCap) یا کوین گکو (CoinGecko) مراجعه و نام رمزارز مورد نظرتان را جستجو کنید. در صفحه هر ارز، اطلاعات مربوط به عرضه در گردش (Circulating Supply)، عرضه کل (Total Supply) و حداکثر عرضه (Max Supply) به‌صورت شفاف نمایش داده میشود. این داده‌ها معمولاً به شکل عددی و گاهاً گرافیکی ارائه می‌شوند تا بتوانید به‌راحتی وضعیت فعلی و مقایسه‌ای رمزارزها را مشاهده کنید.
افزون بر این، پلتفرم‌های مرورگر بلاکچین مانند اتر اسکن (Etherscan) یا پلتفرم‌های تحلیل داده مثل تریدینگ ویو (TradingView) نیز امکان دسترسی به دادههای بلادرنگ شبکه ازجمله عرضه در گردش را برای شما فراهم می‌کنند.
اشتباهات رایج در درک عرضه در گردش
درک اشتباه کاربران از مفهوم عرضه در گردش ارز دیجیتال میتواند منجر به ارزیابی نادرست از ارزش واقعی یک دارایی شود که به‌نوبه‌خود ریسک سرمایه‌گذاری اشتباه و زیان‌های مالی جبران‌ناپذیر را افزایش می‌دهد. از رایج‌ترین اشتباهات کاربران در درک و تفسیر این معیار می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
· اشتباه گرفتن عرضه در گردش با عرضه کل یا حداکثر عرضه
یکی از رایج‌ترین اشتباهات سرمایه‌گذاران، اشتباه‌گرفتن عرضه در گردش ارز دیجیتال با عرضه کل یا حداکثر عرضه است که منجر به قضاوت نادرست در مورد کمیابی و ارزش یک ارز دیجیتال میشود. درک تفاوت این سه، برای تحلیل بنیادی و ارزش‌گذاری درست پروژهها بسیار ضروری است.
· ثابت درنظرگرفتن عرضه در گردش ارز دیجیتال
بسیاری تصور می‌کنند که عرضه در گردش، یک عدد ثابت است، یعنی ماهیت پویای عرضه در گردش به واسطه مکانیسم توکن‌سوزی یا استیکینگ که با حذف یا اضافه توکن‌های در دسترس، بر معیارهای قیمت و عرضه تأثیر می‌گذارند را نادیده می‌گیرند. درحالی‌که این مقدار پویا بوده و ممکن است به دلایل مختلفی تغییر کند.
· نادیده‌گرفتن سکه‌های گمشده یا غیرقابل دسترس
لازم است همه معامله‌گران و سرمایه‌گذاران بازار رمزارزها این واقعیت را درک کنند که همه سکه‌های در گردش یک ارز دیجیتال در حال استفاده نیستند. بلکه ممکن است بخش زیادی از آن به کیف‌پول‌های گمشده فرستاده شده باشند، یا توسط کاربران گم شده باشند یا حتی در قراردادهای هوشمند غیرقابل بازیابی گیر کرده‌باشند.
· استفاده نادرست از عرضه در گردش و ارزش بازار در محاسبه ارزش پروژه
بعضی از کاربران یا سرمایه‌گذاران، ارزش بازار (Market Cap) را معیار نهایی ارزیابی خود می‌دانند، درحالی‌که این شاخص حاصل‌ضرب عرضه در گردش در قیمت لحظه‌ای دارایی است و اگر عرضه در گردش غیرواقعی یا گمراه‌کننده باشد، مارکت‌کپ نیز اعتبار خود را از دست می‌دهد.
· بی‌توجهی به سیاستهای عرضه پروژه
برخی پروژهها بنا به دلایلی، عرضه در گردش ارز دیجیتال خود را کمتر از مقدار واقعی اعلام می‌کنند تا قیمت توکن بالا به نظر برسد، درحالی‌که در فرصت مناسب، تعداد زیادی توکن را روانه بازار می‌کنند و باعث سقوط قیمت می‌شوند. توجه به جزئیات توکنومیک و تعداد توکن‌های اختصاص‌یافته به اعضای تیم توسعه‌دهنده پروژه بسیار حائز اهمیت است.
تجربه کاربران: بررسی عرضه در گردش چطور باعث انتخاب یا عدم انتخاب یک ارز شد
یکی از تجربه‌های رایج کاربران در بازار ارزهای دیجیتال، تأثیر مستقیم بررسی عرضه در گردش بر انتخاب یا عدم انتخاب یک رمزارز است. برای مثال، کاربرانی که قصد سرمایه‌گذاری روی یک پروژه جدید را دارند، ممکن است پس از مشاهده عرضه در گردش بسیار بالا و تفاوت زیاد آن با عرضه کل، تصمیم بگیرند از خرید آن دارایی صرف‌نظر کند.
دلیل این انتخاب، ترس از آزادسازی یکباره مقدار زیادی توکن و افت ارزش آن است؛ زیرا افزایش عرضه در گردش ارز دیجیتال معمولاً به‌معنای ورود تعداد زیادی توکن به بازار است که میتواند قیمت را تحت فشار قرار دهد.
در مقابل، رمزارزهایی مانند بیتکوین با عرضه در گردش محدود و شناخته‌شده، اعتماد بیشتری برای سرمایه‌گذاری ایجاد کرده‌اند، چراکه کاربران می‌دانند عرضه کنترل‌شده و کمیاب‌بودن این دارایی برای همیشه حفظ میشود.
در پروژه بیت‌تورنت (BitTorrent)، کاربران آگاه با تحلیل عرضه در گردش محدود توکن‌های BTT در برابر عرضه کل بسیار بالای آن، خطر رقیق‌شدن قیمت را شناسایی کرده و از سرمایه‌گذاری زیاد خودداری کردند، درحالی‌که سرمایه‌گذاران ناآگاه به‌دلیل نادیده‌گرفتن این شاخص، با افت شدید ارزش دارایی خود مواجه شدند. این تجربه نشان می‌دهد که درک دقیق عرضه در گردش میتواند مانع تصمیم‌گیری‌های پرریسک و زیان‌بار شود.
عرضه در گردش ارز دیجیتال: مفهومی که مسیر سرمایه‌گذاری شما را عوض می‌کند!
برای موفقیت در بازار پرنوسان کریپتو، دانستن نام یک کوین یا قیمت آن کافی نیست. «عرضه در گردش» یکی از کلیدی‌ترین معیارهایی است که میتواند پشت پرده واقعی یک پروژه را آشکار کند. این عدد به شما نشان می‌دهد چند واحد از یک دارایی خاص، واقعاً در دسترس است و چه میزان ریسک پنهان در آینده برای افزایش ناگهانی عرضه وجود دارد. اگر می‌خواهید در این دنیای پر فرازونشیب، به‌جای حرکت با هیجانات کاذب بازار، بر اساس منطق و تحلیل تصمیم بگیرید، درک دقیق عرضه در گردش، یکی از اولین گام‌های هوشمندانه شما خواهد بود.
سوالات متداول درباره عرضه در گردش ارز دیجیتال
- چگونه عرضه در گردش بر ارزش بازار تأثیر میگذارد؟
عرضه در گردش بهطور مستقیم بر ارزش بازار تأثیر میگذارد؛ هرچه تعداد کوینهای در دسترس بیشتر باشد و تقاضا ثابت بماند، ارزش دارایی کمتر میشود. در مقابل، عرضه در گردش کمتر، باعث کمیابی و افزایش قیمت میشود.
- آیا عرضه در گردش بیتکوین ثابت است؟
خیر، عرضه در گردش بیتکوین بهتدریج افزایش مییابد تا به سقف ۲۱ میلیون واحد برسد؛ اما این سقف ثابت است و پس از آن دیگر بیتکوین جدیدی تولید نمیشود.
- چرا برخی ارزهای دیجیتال عرضه در گردش بالایی دارند؟
برخی پروژهها به دلیل سیاستهای توزیع توکن، انتشار مداوم کوینهای جدید یا نبود سقف عرضه، عرضه در گردش بالایی دارند که این موضوع میتواند نقدینگی را افزایش دهد، اما ممکن است باعث کاهش ارزش هر واحد شود.
- آیا عرضه در گردش میتواند دستکاری شود؟
عرضه در گردش معمولاً بر اساس دادههای بلاکچین و گزارشهای رسمی پروژهها تعیین میشود و دستکاری آن دشوار است؛ اما برخی پروژهها ممکن است با قفلکردن یا آزادسازی ناگهانی توکنها، تأثیری غیرمستقیم بر عرضه در گردش و قیمت بگذارند.
