لایه دوم بیت کوین چیست؟ چگونه کار می‌کند؟

شبکه‌های لایه دوم بیت کوین پروتکل‌های ثانویه‌ای هستند که روی بلاک چین بیت کوین ساخته شده‌اند تا مقیاس‌پذیری و کارایی تراکنش را افزایش دهند. آن‌ها با مدیریت از طریق بلاک‌چین اصلی تراکنش‌های سریع‌تر و ارزان‌تری را انجام می‌دهند، در نتیجه ازدحام و کارمزد شبکه بیت‌کوین کاهش پیدا می‌دهند. بیت کوین به عنوان یک ارز محبوبیت بدون چالش نبوده و افراد زیادی قبل از هاوینگ از این شبکه استفاده می‌کنند که باعث شلوغی شبکه می‌شود.

این شلوغی مشکلاتی مانند کارمزدهای بالا و زمان انتظار طولانی تراکنش‌ها را ایجاد می‌کند و استفاده از بیت کوین را برای تراکنش‌های کوچک و روزمره دشوار می‌کند. نیاز به راه‌حلی برای این مشکل مقیاس‌پذیری وجود دارد تا بیت‌ کوین بتواند به مدیریت افزایش تقاضا در شبکه ادامه دهد، بلاک چین‌های لایه دوم بیت کوین راه حل این مشکل هستند.

پادکست لایه دوم بیت کوین چیست؟ چگونه کار می‌کند؟

ارتقاهای بیت کوین

قبل از اینکه در مورد راه حل‌های لایه دوم بیت کوین در این مقاله از وبلاگ صرافی ارز دیجیتال او ام پی فینکس بحث کنیم به طور خلاصه ارتقاهای بیت کوین یعنی سگویت (Segwit) و تپ روت (Taproot) را که باعث رسیدن بیت‌ کوین به جایگاه امروزی شدند را بررسی می‌کنیم.

ارتقا سگویت Segwit

در سال ۲۰۱۷ ارتقا سگویت به‌منظور مقابله با مشکل امکان توسعه بیت‌کوین معرفی شد. این ارتقا با افزایش ظرفیت هر بلاک از طریق یک تکنیک به نام سگریشن (segregation) این مسئله را مورد توجه قرار داد. سگویت امضای دیجیتال را از داده‌های تراکنش جدا کرد که منجر به کاهش اندازه تراکنش شد. این امکان را فراهم آورد که بدون افزایش حداکثر اندازه بلاک تراکنش‌های بیشتری در یک بلاک قرار گیرند. با سگ‌ویت، بلاک‌های بیت‌کوین می‌توانند حداکثر تا ۴ مگابایت تراکنش را در شرایط بهینه پشتیبانی کنند.

سگویت همچنین یک مشکل امنیتی اساسی مربوط به تراکنش‌ها را رفع کرد. قبل از سگویت، امکان اصلاح جزئیات تراکنش‌ها قبل از تایید آن‌ها در زنجیره بلاکی وجود داشت که یک مشکل اساسی بود. این ارتقا امنیت را افزایش داد و امکان توسعه راه حل‌های لایه دوم مانند شبکه لایتنینگ را فراهم کرد که سرعت و کارایی تراکنش را بهبود بخشید. سگ‌ویت یک ارتقا مهم برای فناوری پایه ارزهای دیجیتال بوده است.

ارتقا تپ روت

در نوامبر ۲۰۲۱ ارتقا تپ‌ روت (Taproot) بهبودهای بیشتری را با تمرکز بر حفظ حریم خصوصی، کارایی و قابلیت‌های قرارداد هوشمند معرفی کرد. با جایگزینی طرح امضای ECDSA به جای استفاده از امضاهای Schnorr تجمیع چندین امضا را در یک امضا ممکن کرد، بنابراین تراکنش‌های پیچیده بیت کوین را ساده و ایمن کرد. در نتیجه چنین تراکنش‌هایی از تراکنش‌های ساده ثبت‌شده در بلاک چین غیرقابل تشخیص هستند. این ارتقا به توسعه‌دهندگان کمک کرد تا قراردادهای هوشمند بهتری در شبکه بیت کوین ببندند.

SegWit و Taproot هر دو ارتقای قابل توجهی برای بیت کوین هستند. آن‌ها فقط جنبه فنی را بهبود نمی‌بخشند. آن‌ها همچنین توانایی‌های بیت کوین را فراتر از هدف اصلی آن به عنوان یک سیستم نقدی الکترونیکی همتا به همتا گسترش می‌دهند. این ارتقاها پایه و اساس اکوسیستم لایه دوم بیت کوین جدید است که در بخش‌های بعدی به آن خواهیم پرداخت.

لایه ۲ بیت کوین چیست؟

راه حل‌های لایه دوم بیت کوین شبکه‌های ثانویه‌ای هستند که روی معماری شبکه لایه ۱ ساخته شده‌اند که به تمایز بین شبکه‌های مختلف در یک اکوسیستم بلاک چین کمک می‌کند.

راه حل‌های لایه ۲ بیت کوین شبکه‌های ثانویه هستند که روی بلاک چین اصلی اجرا می‌شوند. هدف آن‌ها افزایش توانایی بلاک چین برای مدیریت تراکنش‌ها با دور زدن محدودیت‌های فنی، در عین حال بهره‌گیری از نقاط قوت آن است. این موضوع می‌تواند قابلیت استفاده از شبکه را از راه‌های مختلف بهبود بخشد. دیدن اینکه چگونه فناوری برای پاسخگویی به تقاضاهای رو به رشد شبکه بلاک چین در حال تکامل است، برای کاربران موضوع قابل توجهی محسوب می‌شود.

بلاک چین لایه ۲ را به عنوان یک دستیار کارآمد در نظر بگیرید که بخش اعظم کار را قبل از بازگرداندن آن به بلاک چین لایه ۱ انجام می‌دهد تا به طور رسمی ثبت شود. به این ترتیب، لایه دوم بیت کوین تراکنش‌های خارج از زنجیره را قبل از اینکه به بلاک چین اضافه شود، پردازش می‌کند تا شبکه اصلی فرآیند روان‌تر و کارآمدتر ادامه دهد.

لایه دوم بیت کوین چگونه کار می‌کند؟

در مورد پردازش تراکنش‌ها، راه‌حل‌های لایه ۲ هدف مشترکی دارند اما در رویکردشان برای دستیابی به آن متفاوت هستند.

زنجیرهای رول آپ Rollup chains

Blockchain Rollups یک راه حل لایه دوم بیت کوین است که چندین تراکنش را از لایه ۱ به یک شبکه جداگانه منتقل می‌کند، آن‌ها را در یک داده واحد متراکم می‌کند و سپس آن داده را برای افزودن به لایه ۱ برمی‌گرداند.

بر اساس تحقیقات، اعتبارسنجی تراکنش‌های بیت‌کوین را می‌توان تا ۱۰۰ برابر با استفاده از جمع‌آوری اعتبار سریع‌تر انجام داد. این رویکرد را می‌توان برای شبکه لایتنینگ نیز اعمال کرد. یک محیط اجرایی می‌تواند برای پشتیبانی از زبان‌های قرارداد هوشمند انعطاف پذیرتر و بهبود عملکرد قرارداد هوشمند بدون افزودن پیچیدگی به زنجیره اصلی پیاده‌سازی شود.

رول‌آپ‌های مستقل (Sovereign rollup) یک نوع دیگر از رول‌آپ‌های بیت‌کوین هستند. آن‌ها از رول‌آپ‌های آپتیمیستیک (Optimistic) و زدکی (ZK) استفاده شده در شبکه اتریوم متفاوت هستند. رول‌آپ‌های مستقل نیاز به لایه تسویه یا قراردادهای هوشمند ندارند، آن‌ها اجرا و تسویه خود را مدیریت می‌کنند. آآن‌ها فقط از بلاک چین لایه ۱ برای اجماع و در دسترس بودن داده‌ها استفاده می‌کنند. این با سایر انواع رول‌آپ‌ها که برای تعیین اعتبار یک رول‌آپ به بلاک چین وابسته‌اند متفاوت است.

زنجیره‌های فرعی Sidechains

یک زنجیره فرعی یک زنجیره بلاکی مستقل با مکانیزم‌های توافق و اتصال به لایه ۱ از طریق یک پل دوطرفه است. این پل نقش اساسی را در امکان انتقال دارایی‌ها بین زنجیره‌ها ایفا می‌کند. از آنجایی که به عنوان یک زنجیره بلاکی مستقل عمل می‌کند، یک زنجیره فرعی می‌تواند سایر راه‌حل‌های لایه دوم بیت کوین را پشتیبانی کند.

کانال‌های وضعیت State channels

راه حل‌های لایه دوم بیت کوین می‌توانند به کاربران در دور زدن کارمزدهای بالای تراکنش کمک کنند. کاربران از این روش برای ایجاد کانال‌های سرتاسر رمزگذاری شده برای ارسال و دریافت پرداخت‌ها استفاده می‌کنند. این کانال‌ها به‌عنوان دفتر کل عمل کرده و تمام تراکنش‌هایی را که در داخل آن‌ها اتفاق می‌افتد را به ثبت می‌رسانند.

کانال‌های وضعیت تمام تراکنش‌های درون خود را خارج از زنجیره نگه می‌دارند و تنها در صورت بسته شدن کانال، تراز باز و بسته شدن شرکت‌کنندگان را به شبکه اصلی ارائه می‌دهند. در نتیجه، شرکت‌کنندگان می‌توانند بدون پرداخت هزینه‌های بالا، در معاملات متعدد با افراد یا شرکت‌ها شرکت کنند.

مشاهده قیمت لحظه ای و خرید بیبی دوج در صرافی ارز دیجیتال

چالش‌های شبکه‌های لایه دوم بیت‌کوین

شبکه‌های لایه ۲ بیت‌کوین هنوز مانند خود بیت‌کوین در پایداری به اندازه کافی اثبات نشدند، با اینکه امنیت و قابلیت اعتماد بالایی دارند. آن‌ها مجموعه‌ای جدید از خطرات و چالش‌ها را به عنوان شبکه‌های مستقل معرفی می‌کنند.

برای مثال، در سال ۲۰۲۲، کاربران لایتنینگ به دلیل وجود یک باگ تجربه‌ای منحصر به فرد از شکست مسیریابی پرداخت بدون شناسایی داشتند. آن‌ها بدون این که متوجه باشند در طول زمان با گره‌های نادرست تعامل داشتند.

علاوه بر این، زنجیره‌های جانبی مانند لیکویید نتورک (Liquid Network) هنوز در مراحل توسعه و پذیرش بازار هستند. برخلاف بیت کوین که هزاران ماینر در سراسر جهان دارد، گره‌های بسیار کمتری (در مورد Liquid 15) برای امضا و تایید تراکنش‌ها دارند. این بدان معناست که شبکه‌های لایه ۲ بیت کوین اغلب متمرکزتر از شبکه اصلی باشند.

مزایای شبکه‌های لایه ۲ بیت‌کوین

راه‌حل‌های لایه دوم بیت کوین می‌توانند عملکرد این ارز دیجیتال را به چندین روش بهبود ببخشند. آن‌ها می‌توانند ظرفیت تراکنش را به ویژه به عنوان شبکه اصلی بیت‌کوین افزایش دهند، که این امر باعث افزایش مقیاس‌پذیری می‌شود. شبکه‌های لایه ۲ می‌توانند هزینه‌های تراکنش را به طور قابل توجهی کاهش دهند با انجام تراکنش‌ها خارج از زنجیره اصلی. پلتفرم‌هایی مانند استک و روتاستاک قراردادهای هوشمند و دپ‌های اپلیکیشن‌های توسعه داده‌شده بیت‌کوین را ارائه می‌دهند که اجازه استفاده چند‌گانه‌تری از بیت‌کوین را ممکن می‌سازد. برخی از راه‌حل‌های لایه دوم بیت کوین همچنین ویژگی‌های حریم خصوصی بهبود یافته‌ای برای تراکنش‌ها را ارائه می‌دهند که در بیت‌کوین اصلی در دسترس نیستند.

معایب شبکه‌های لایه ۲ بیت کوین

اکوسیستم لایه دوم بیت کوین به علت پیچیده بودن برای کاربران نهایی سرعت پذیرش را کاهش می‌دهد. راه‌حل‌های لایه ۲ نیز می‌توانند با اتکا به امنیت بیت‌کوین با آسیب‌پذیری‌های منحصربه‌فردی مواجه شوند. نقدینگی همچنین می‌تواند در راه‌حل‌های لایه ۲ مختلف تقسیم شود و تجارت و سایر فعالیت‌های مالی را پیچیده کند. در نهایت، ممکن است توسعه‌دهندگان برای درک پروتکل‌ها، زبان‌ها و محیط‌های جدید به زمان نیاز داشته باشند که می‌تواند نوآوری در اکوسیستم را کمتر کند.

پرسش‌های متداول در مورد لایه دوم بیت کوین