قانون ۸۰/۲۰ یا پارتو چیست و چگونه در رمزارزها اعمال می‌شود؟

اگر جزو آن دسته از افرادی هستید که به اقتصاد، بازارهای مالی و قوانین حاکم بر آن علاقه‌مند است، احتمالا تا به حال اسم قانون ۸۰/۲۰ یا اصل پارتو را شنیده‌اید. این قانون نشان می‌دهد که شناسایی بازیگران کلیدی، ارزهای دیجیتال بزرگ یا پروژه‌های تاثیرگذار چقدر می‌تواند در عرصه مالی مهم باشد.

پادکست قانون ۸۰/۲۰ یا پارتو

طبق اصل پارتو، که معمولا به عنوان قانون ۸۰/۲۰ از آن یاد می‌شود، تقریبا ۸۰٪ نتایج توسط ۲۰٪ از علت‌ها ناشی می‌شوند. به عبارت ساده‌تر، ۸۰ درصد نتایج توسط ۲۰ درصد از افراد یا گروه‌ها به‌دست می‌آیند. «ویلفردو پارتو»  اقتصاددان ایتالیایی، در آغاز قرن بیستم به این نتیجه رسید که ۲۰ درصد از جمعیت ایتالیا ۸۰ درصد از زمین‌های این کشور را در اختیار داشتند. از آن زمان به بعد، این اصل در بسیاری از بخش‌های مختلف به کار گرفته شده‌است و اغلب برای نشان دادن توزیع نابرابر منابع مورد استفاده قرار می‌گیرد. حال اما سوال این است که قانون ۸۰/۲۰ را برای فناوری بلاک چین چگونه می‌توان تعریف کرد؟ در این مقاله از صرافی ارز دیجیتال او ام پی فینکس، با مفهوم این قانون و کاربردی که در بازار رمزارزها دارد، آشنا خواهیم شد.

در زمینه بازار کریپتو، اصل پارتو را می‌توان در چند سطح تعریف کرد:

کاربرد قانون ۸۰/۲۰ در امنیت شبکه بلاک چین

درصد کمی از نود یا گره‌ها (nodes) یعنی چیزی حدود ۲۰٪ از نودها، بخش زیادی از بار محاسباتی امنیت شبکه را به دوش کشیده و از یکپارچگی و ایمنی کل شبکه بلاکچین محافظت می‌کنند. بنابراین نودهایی که در حفظ پایداری شبکه نقش دارند، به طور نامتناسبی توزیع شده‌اند و اغلب توسط نهادهای مهم اداره می‌شوند.

نقش قانون ۸۰/۲۰ در توزیع ثروت

طبق این قانون، باید گفت که بیشتر دارایی‌های ارز دیجیتال در اختیار درصد کمی از آدرس‌ کیف‌پول‌ها است. این گروه کوچک از سرمایه‌گذاران که اغلب به آنها »نهنگ» گفته می‌شود، به دلیل حجم زیاد دارایی‌هایی که در اختیار دارند، می‌توانند به طور قابل توجهی بر بازار و قیمت ارزهای دیجیتال تاثیر بگذارند. بنابراین، قانون ۸۰/۲۰ مطابق با این تمرکز ثروت در بازار رمزارزها است.

تعریف قانون ۸۰/۲۰ در زمینه موفقیت پروژه‌های کریپتویی

قانون پارتو را می‌توان به میزان موفقیت پروژه‌های کریپتویی نیز بسط داد. در این صورت باید گفت که بخش عمده دارایی سرمایه‌گذاران در حوزه عرضه اولیه کوین (ICO) و راه‌اندازی توکن، به تعداد نسبتا کمی از پروژه ها اختصاص می‌یابد. قانون ۸۰/۲۰ در این بخش نشانگر تمرکز سرمایه‌گذاران بر کسب‌وکارهایی با تیم‌های قوی، مفاهیم اصلی و فناوری‌های امیدوارکننده‌است.

استفاده از قانون ۸۰/۲۰ در قراردادهای هوشمند

اکثر برنامه‌های کاربردی پیشرفته که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کنند، طبق این قانون توسط گروه کوچکی از توسعه‌دهندگان و کاربران در پلتفرم‌های بلاک چین مانند اتریوم ایجاد می‌شوند. این گروه کوچک از افراد و کسب‌وکارها، سهم قابل توجهی در ایجاد و استفاده از قراردادهای هوشمند دارند. به همین ترتیب، فقط ۲۰ درصد از این جامعه بر توسعه فناوری بلاک چین به‌عنوان یک کل، تاثیر می‌گذارند.

نگرانی‌های اخلاقی مربوط به تمرکز ثروت در دست افراد اندک در فضای ارزهای دیجیتال

وقتی ثروت در دست افراد کمی قرار دارد، به دلیل تمایل آنان برای دستکاری بازار سوالات اخلاقی گوناگونی از جمله تشدید نابرابری، محدود شدن شمول مالی و تشدید مشکلات زیست محیطی در حوزه ارزهای دیجیتال مطرح می‌شود.

مواردی که نشانگر مشکلات عمیق اقتصادی است. توزیع نابرابر منابع یکی از نگرانی‌های اصلی در حوزه مالی محسوب می‌شود. عدم تعادل قدرت که به دلیل تمرکز ثروت در دست نهنگ‌ها ایجاد می‌شود، موضوع غیرمتمرکزسازی را که یکی از اهداف اصلی ارزهای دیجیتال است، تضعیف می‌‌کند و در عین حال بی‌عدالتی‌های موجود را نیز تداوم می‌بخشد.

مشاهده قیمت لحظه‌ای و خرید اتریوم در صرافی ارزدیجیتال

علاوه بر این، ممکن است به دلیل تمرکز ثروت در دست افرادی محدود، دستکاری در بازار صورت بگیرد. با توجه به اینکه حجم زیادی از دارایی‌های رمزارزی در اختیار  نهنگ‌ها قرار دارد، آنان قدرت تاثیرگذاری بر قیمت بازار را داشته و باعث ایجاد نوسانات مصنوعی می‌شوند. موضوعی که بیشتر به سرمایه‌گذاران کوچک‌تر آسیب می‌رساند. علاوه بر این، نگرانی‌های زیادی در مورد معاملات داخلی، طرح‌های پمپ و دامپ و سایر انواع دستکاری بازار ایجاد می‌کند که اعتماد به کل اکوسیستم ارزهای دیجیتال را از بین می‌برد.

شایان ذکر است که پتانسیل دموکراتیزه کردن ارزهای دیجیتال زمانی محدود می‌شود که ثروت در دستان تعداد کمی از مردم متمرکز شود و مانع از شمول مالی و پیشرفت اجتماعی شود.

یکی دیگر از مسائل اخلاقی مهم، تاثیر بر محیط زیست است. استخراج ارزهای رمزپایه، به ویژه در سیستم‌های اثبات کار (POW) ، به قدرت پردازش زیادی نیاز دارد؛ موضوعی که انرژی زیادی نیز مصرف می‌کند. هنگامی که تعداد کمی از شرکت‌ها بر اکثر عملیات‌های بخش ماینینگ تسلط دارند، هزینه‌های زیست محیطی افزایش می‌یابد و نگرانی‌های اخلاقی در مورد پایداری و استفاده کارآمد از منابع را ایجاد می‌کند.

البته این نگرانی‌های اخلاقی را می‌توان با استفاده از یک رویکرد چند جانبه مورد بررسی قرار داد و آن را تعدیل کرد. برخی از این مشکلات را می‌توان با ترویج پذیرش گسترده ارزهای دیجیتال، افزایش شفافیت تراکنش‌ها و اقداماتی از این دست کاهش داد. علاوه بر این، توسعه یک محیط رمزنگاری فراگیرتر در راستای آرمان‌های اخلاقی، می‌تواند با حمایت و ترویج طرح‌های مالی غیرمتمرکز یا دیفای (DeFi) که برای ایجاد سیستم‌های مالی عادلانه‌تر تلاش می‌کنند، به دست آید.

الگوریتم اثبات حضور چیست و چه کاربردی دارد؟

از طرف دیگر، موسسات اقتصادی و مالی معروفی که به دنبال ایجاد عدالت میان افراد و گروه‌ها هستند، باید همواره در تلاش باشند تا با حذف شکاف‌های ثروت درآمد و همچنین، ارائه برابر فرصت‌ها، به این هدف دست یابند. در چنین سیستم‌هایی، باید صرف نظر از وضعیت اجتماعی-اقتصادی، قومیت، جنسیت یا هر معیار دیگر، با شرکت‌کنندگان از نظر دسترسی به منابع مالی، امکانات اقتصادی و خدمات اساسی به صورت یکسان رفتار ‌شود.

دیدگاه پارتو در زمینه تاثیر ساختارهای حاکمیتی بر ارزهای دیجیتال

طبق قانون ۸۰/۲۰، تصمیمات حاکمیتی در اکثر مواقع توسط بخش کوچکی از شرکت‌کنندگان اتخاذ می‌شود. بنابراین، این قانون را نیز می‌توان در ساختارهای حاکمیتی رایج در بازار ارزهای دیجیتال نیز بررسی و مورد استفاده قرار داد. به عبارت دیگر، اصل پارتو بر ساختارهای حاکمیتی ارزهای دیجیتال به روش‌هایی که در ادامه به آنها اشاره شده، تاثیر می‌گذارد:

تمرکز بر قدرت تصمیم‌گیری: اعمال نفوذ ۲۰% افراد روی ۸۰٪ تصمیم‌گیری‌ها

مقدار قابل توجهی از عرضه کل یعنی حدود ۸۰٪ از آن، اغلب توسط تعداد بسیار کمی از سرمایه‌گذاران اصلی، یعنی حدود ۲۰ درصد از پذیرندگان اولیه یا موسسات قدرتمند در بسیاری از شبکه های ارزهای دیجیتال کنترل می‌شود. این سازمان‌ها به دلیل مالکیت قابل توجهی که در دارایی‌ها دارند، نفوذ نامتناسبی یعنی حدود ۸۰ درصد بر انتخاب‌های حاکمیتی اعمال می‌کنند. آنها این قدرت را دارند که بر تصمیمات مربوط به پیشنهادها، رای‌ها و به‌روزرسانی‌های پروتکل تاثیر بگذارند؛ آن هم به نحوی که به نفع خودشان باشد.

قانون ۸۰/۲۰ و سیستم‌های رای‌گیری و پیشنهاد در ارز دیجیتال

طبق این قانون، به طور متوسط فقط حدود ۲۰ درصد از دارندگان توکن به طور فعال در مکانیسم‌های حاکمیتی مانند سیستم‌های رای‌گیری و پیشنهاد شرکت می‌کنند. بنابراین به طور کلی، این ۲۰٪ از شرکت‌کنندگان حدود ۸۰٪ از کل آرا را به صندوق می‌اندازند. در نتیجه این اقلیت فعال تاثیر بسزایی در تصمیم گیری‌ها دارند.

تاثیر قانون ۸۰/۲۰ بر ارتقا و توسعه

هنگامی که ارزهای دیجیتال از روش‌های تامین مالی مانند خزانه‌داری یا کمک‌های توسعه‌ای استفاده می‌کنند، تنها تعداد کمی از کسب‌وکارها یا پروژه‌ها یعنی حدود ۲۰٪ از آنها ممکن است اکثریت یعنی تقریبا ۸۰٪  بودجه را دریافت کنند. این پروژه‌ها به دلیل دریافت بودجه زیاد، تاثیر بیشتری بر پیشرفت و توسعه ارزهای دیجیتال دارند.

اصل پارتو در توزیع توکن حکومتی: ۲۰% دارندگان با اعمال نفوذ ۸۰%

اغلب، درصد کمی از دارندگان توکن یعنی حدود ۲۰٪ از آنان، حدود ۸۰٪ از توکن‌های موجود در سیستم‌های حاکمیتی را کنترل می‌کنند. در نتیجه، این دارندگان تاثیر قابل توجهی بر تصمیم‌گیری‌ها و پیشنهادات دارند که بر روند کلی ارز دیجیتال تاثیر می‌گذارد.

استراتژی‌های سرمایه‌گذاری ارزهای دیجیتال بر اساس قانون پارتو یا قانون ۸۰/۲۰

با استفاده از قانون ۸۰/۲۰، سرمایه‌گذاران می‌توانند ریسک خود را بهتر کنترل کنند و با پیروی از آن، هنگام استفاده از اکوسیستم رمزنگاری پیچیده، پتانسیل خود را برای کسب سود پایدار افزایش دهند.

مشاهده قیمت لحظه‌ای و خرید شیبا در صرافی ارزدیجیتال

استفاده از اصل پارتو ممکن است به هدایت یک رویکرد استراتژیک و متمرکز برای سرمایه‌گذاران ارزهای دیجیتال کمک کند. معامله‌گران می‌توانند منابع دارایی خود را به جای پراکنده کردن در تعداد زیادی از دارایی‌های دیجیتال، بر روی ۲۰ درصد از ارزهای دیجیتال معتبر و تاثیرگذار متمرکز کنند.

تمرکز استراتژیک بیشتر شرکت‌کنندگان کلیدی بازار روی بخش کوچکی از دارایی‌ها، آنان را قادر می‌سازد تا انتخاب‌های عاقلانه‌ای بر اساس بررسی و تحلیل عمیق داشته‌باشند. سرمایه‌گذاران می‌توانند با اختصاص بیشتر حجم سبد سرمایه‌گذاری خود به ارزهای دیجیتال مهم و تسلط بر بازار دارایی‌های ثابت شده، به کسب سود بپردازند.

علاوه بر این، قانون ۸۰/۲۰ را می‌توان در کل جدول زمانی سرمایه‌گذاری گسترش داد. به عبارت دیگر، سرمایه‌گذاران می‌توانند دیدگاهی بلندمدت اتخاذ کنند و ۸۰ درصد از سرمایه خود را برای مالکیت ارزهای دیجیتالی که ثابت شده در بلندمدت سودآور هستند،  تخصیص دهند.

این استراتژی در راستای این ایده است که رمز  رشد پایدار و بلندمدت، تمرکز بر با ارزش‌ترین دارایی‌ها و خرید آنها است. ۲۰ درصد باقی‌مانده سبد را می‌توان برای معاملات کوتاه مدت یا میان مدت استفاده کرد. این به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد که از نوسانات بازار نیز برای کسب سود در بازه‌های زمانی کوتاه‌تر استفاده کنند.

چگونه می توان تاثیر منفی قانون ۸۰/۲۰ را روی ارزهای دیجیتال کاهش داد؟

برای کاهش اثرات نامطلوب اصل پارتو بر صنعت کریپتو، مسائلی مانند عادلانه بودن، دسترسی و فراگیر بودن باید به طور مداوم توسط فعالان این عرصه ترویج شود.

پروژه‌ها باید برای مبارزه با تمرکز ثروت و قدرت، بر اجرای سیاست‌های مربوط به ارائه فرصت‌های برابر متمرکز شوند. یکی از راهبردها، حمایت از دسترسی غیرمتمرکز به خدمات مالی، حذف محدودیت‌های جغرافیایی و اجتماعی-اقتصادی است.

علاوه بر این، پروژه‌ها باید به راه‌اندازی و ایردراپ‌های منصفانه، توزیع توکن‌ها به‌طور گسترده در سراسر جامعه و جلوگیری از دریافت امتیاز ناعادلانه از فروش توکن یا ICO به پذیرندگان اولیه فکر کنند.

هد فیک چیست؟ تشخیص هد فیک (Head Fake) در معاملات ارز دیجیتال

افزون بر آن، توسعه ابزارها و برنامه‌های آموزشی که استفاده از آن برای همه، صرف‌نظر از سابقه یا وضعیت مالی امکان‌پذیر باشد نیز می‌تواند افراد را به دانش مورد نیاز برای مشارکت صحیح در فضای ارزهای دیجیتال مجهز کند.

تلاش برای تمرکززدایی هرچه بیشتر، یک استراتژی جدید برای کاهش اثرات منفی اصل پارتو بر صنعت کریپتو است. برای تصمیم‌گیری مؤثر، این مدل ابتدا نیاز به عبور از مرحله اولیه تمرکز دارد و سپس وارد مرحله گذار تدریجی شده و در نهایت به هدف تمرکززدایی خواهیم رسید.

با استفاده از این رویکرد، کاربران با اجرای شفاف فرآیندهایی مانند حکمرانی و رای‌گیری غیرمتمرکز در جامعه که توزیع یکنواخت قدرت را تضمین و اقتصاد کریپتویی عادلانه‌تری را ترویج می‌کند، توانمند می‌شوند.