توکن امنیتی چیست؟ راهنمای جامع خرید security token

در دنیای امروز که تقریباً همه جوانب زندگی ما با فناوری‌های دیجیتال پیوند خورده است، افزایش تهدیدات سایبری جدید و مسئله حفظ امنیت اطلاعات به یکی از مهم‌ترین چالش‌ها تبدیل‌شده‌است. تصور کنید که در یک لحظه، تمام داده‌های حساس شما در دستان افراد دیگر قرار بگیرد؛ این ترس، واقعیتی است که سالانه میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. در این میان، یک مفهوم انقلابی موسوم به توکن‌ امنیتی (security tokens) به‌عنوان یک راه‌حل نوآورانه و مؤثر برای مقابله با این تهدیدات معرفی شده است.

در این مقاله از وبلاگ صرافی ارز دیجیتال او ام پی فینکس، به بررسی مفهوم توکن‌های امنیتی، انواع توکن امنیتی، عملکرد و مراحل خرید آن‌ها خواهیم پرداخت و شما را با این ابزار مالی نوین و کارآمد بیشتر آشنا خواهیم کرد.

توکن امنیتی (security tokens) چیست؟

توکن‌های امنیتی شکل پیچیده‌ای از دارایی‌های دیجیتال هستند که مالکیت یا حقوق یک دارایی حقیقی را نشان می‌دهند و معمولاً از فناوری بلاک‌چین برای انجام تراکنش‌های ایمن استفاده می‌کنند. برخلاف سایر اشکال ارزهای رمزنگاری‌شده، که در درجه اول به عنوان یک وسیله مبادله مورد استفاده قرار می‌گیرند، توکن‌های امنیتی به‌نحوی طراحی شده‌اند که به‌عنوان نوعی ابزار سرمایه‌گذاری، مشابه با سهام یا اوراق قرضه درنظر‌گرفته‌شوند؛ به همین جهت این دارایی‌ها با نام «توکن‌های اوراق قرضه» نیز شناخته می‌شوند. توکن امنیتی به زبان ساده نوعی دارایی است که می‌تواند سود سهام، تقسیم سود یا سایر مزایای مالی را برای دارندگان خود به همراه داشته باشد.

فرآیند ایجاد این توکن‌ها با عنوان «توکن‌سازی» (tokenization) شناخته می‌شود. طی این فرایند دارایی‌های دنیای واقعی به توکن‌های دیجیتالی ذخیره‌شده در بستر یک شبکه بلاک‌چین تبدیل می‌شوند و در نتیجه نقدینگی و دسترسی سرمایه‌گذاران را افزایش می‌دهند.

انواع مختلفی از توکن‌های امنیتی وجود دارد، از جمله دستگاه‌های فیزیکی مانند کلیدهای USB یا کارت‌های هوشمند یا برنامه‌های نرم‌افزاری که احراز هویت چند عاملی (MFA) را برای دسترسی ایمن به سیستم‌های کامپیوتری فراهم می‌کنند. دستگاه توکن امنیتی می‌تواند رمزهای عبور ثابت یا پویا تولید کند و اغلب همراه با اعتبارنامه‌های ورود به سیستم سنتی، برای تقویت اقدامات امنیتی استفاده می‌شود. درحقیقت، این توکن‌ها دربردارنده اطلاعات رمزنگاری‌شده‌ای هستند که می‌توانند برای تایید هویت کاربران در پلتفرم‌های مختلف استفاده شوند.

مزیت اصلی توکن‌های امنیتی در توانایی آنها برای ارائه یک لایه حفاظتی اضافی در برابر دسترسی‌های غیرمجاز نهفته است. به‌علاوه، لزوم انطباق آن‌ها با چارچوب‌های نظارتی و الزامات قانونی اوراق بهادار، نوعی اعتماد و مشروعیت مضاعف را برای سرمایه‌گذاران این نوع دارایی به‌ارمغان می‌آورد.

آشنایی با انواع توکن امنیتی و کاربردهای آن‌ها

گفتیم که یک توکن امنیتی، ابزاری ضروری در دنیای امنیت دیجیتال است که برای تقویت احراز هویت و محافظت از اطلاعات حساس کاربران طراحی می‌شود. این توکن‌ها را می‌توان به چند دسته کلی طبقه‌بندی کرد که هر کدام اهداف و عملکرد متفاوتی را دنبال می‌کنند:

توکن‌های متصل (Connected tokens)

این نوع توکن امنیتی برای احراز هویت، نیازمند اتصال فیزیکی به دستگاه است. درواقع، این توکن‌ها با انتقال خودکار اطلاعات لازم هنگام اتصال، فرآیند ورود به سیستم را ساده‌تر می‌کنند. از نمونه‌های رایج توکن‌های امنیتی متصل می‌توان به «کارت‌های هوشمند» اشاره کرد که به‌عنوان توکن امنیتی سخت افزاری، به‌طور گسترده در سیستم‌های دسترسی ایمن و تراکنش‌های مالی استفاده می‌شوند. توکن‌های USB ازجمله دستگاه‌هایی مانند کلید امنیتی YubiKey نمونه‌های دیگری هستند که از طریق پورت‌های USB به دستگاه متصل شده و امکان احراز هویت دو عاملی (2FA) برای ورودی امن را فراهم می‌کنند.

مطالعه بیشتر: آموزش فعال‌سازی کد دو عاملی در صرافی او ام پی فینکس

توکن‌های منقطع یا غیرمتصل (Disconnected tokens)

توکن‌های امنیتی منقطع یا غیرمتصل نوعی رمز امنیتی دیجیتال هستند که در طول فرآیند احراز هویت، با سیستم اتصال فیزیکی برقرار نمی‌کنند. در عوض، این توکن‌ها رمزهای عبور یک‌بار مصرفی (OTP) را تولید می‌کنند که کاربران باید به صورت دستی برای ورود به سیستم آن را وارد کنند. این روش معمولاً در سیستم‌های احراز هویت چند عاملی (MFA) استفاده می‌شود و به‌خاطر وجود یک مرحله تأیید بیشتر، علاوه بر نام کاربری و رمز عبور، سطح امنیت سیستم را افزایش می‌دهد.

هنگامی که نسخه دسکتاپ یک برنامه، یک رمز عبور یک‌بار مصرف (OTP) را از طریق SMS به تلفن همراه کاربر ارسال می‌کند، باید این کد را در محل لاگین سیستم وارد کرد. این روش از دستگاه تلفن همراه به عنوان یک توکن غیرمتصل استفاده کرده و تضمین می‌کند که بدون وجود OTP ارسال شده به تلفن همراه، حتی با دراختیار داشتن رمز عبور یک کاربر، دسترسی به حساب کاربری آن غیرممکن است.

توکن‌های امنیتی بدون تماس (Contactless tokens)

توکن‌های امنیتی بدون تماس با بهره‌گیری از فناوری بی‌سیم مانند بلوتوث یا ارتباطات میدان نزدیک (NFC)، به کاربران اجازه می‌دهند بدون اتصالات فیزیکی احراز هویت کنند. سیستم‌های ورود بدون کلید در وسایل نقلیه و ساختمان‌های مدرن برای دسترسی ایمن بدون نیاز به کلیدهای سنتی و همچنین توکن‌های بلوتوثی (Bluetooth Tokens) نمونه‌ای از توکن‌های بدون تماس هستند.

توکن‌های نرم‌افزاری SSO

توکن‌های Single Sign-On یا به‌اختصار SSO با ذخیره ایمن اعتبارنامه‌های کاربر، دسترسی به چندین سیستم و مدیریت حساب‌های متعدد، بدون نیاز به وجود چندین رمز عبور را برای کاربران تسهیل می‌کنند.

گذشته از کاربردهای خاصی که برای هر گروه گفتیم، اصلی‌ترین کاربرد توکن امنیتی در مواردی مثل محافظت از داده‌ها و سیستم‌های حساس در برابر دسترسی غیرمجاز، ایمن‌سازی فعالیت‌های بانکداری آنلاین، ورود امن به مکان‌های فیزیکی مانند دفاتر یا مراکز داده، ایجاد امضای دیجیتالی امن برای اسناد و اطمینان از صحت و یکپارچگی آن‌ها خلاصه می‌شود.

یک توکن امنیتی چگونه کار می‌کند؟

هنگامی که کاربر سعی می‌کند از طریق توکن‌های امنیتی، به یک سیستم دسترسی پیدا کند، دستگاه یک کد احراز هویت منحصربه‌فرد تولید می‌کند که می‌تواند یک رمز عبور ثابت، یک رمز عبور پویا یا یک‌بار مصرف (OTP) یا یک کد پاسخ به چالش (challenge-response code) باشد. این کد معمولاً با استفاده از الگوریتم‌های رمزنگاری ایجاد می‌شود که تضمین‌کننده امنیت و منحصربه‌فرد بودن آن است. مثلاً، در مورد رمزهای عبور یک‌بار مصرف، توکن امنیتی با استفاده از یک کلید مخفی مشترک و یک شناسه نشست (session identifier) تصادفی، یک کد ایجاد می‌کند که فقط برای یک بار ورود اعتبار دارد. این رویکرد خطرات مرتبط با حملات تکراری (replay attacks) را نیز کاهش می‌دهد.

هنگامی که کاربر اعتبارنامه خود را به همراه کد تولیدشده توسط توکن وارد می‌کند، این اطلاعات به‌صورت رمزگذاری ‌شده به سرور منتقل می‌شود. سپس سرور داده‌های دریافتی را با توجه به سوابق خود تأیید می‌کند. اگر اطلاعات با هم مطابقت داشته باشد، امکان دسترسی فراهم می‌شود. نکته مهم این است که توکن‌های امنیتی برای ذخیره اطلاعات حساس کاربر مانند رمزهای عبور، به سرور نیازی ندارند. بلکه به کدهای پویای تولیدشده توسط توکن‌ها برای هر نشست وابسته هستند.

این ویژگی آسیب‌پذیری‌های مرتبط با نقض داده‌ها و احتمال هک‌شدن را کاهش می‌دهد، زیرا حتی اگر مهاجم یک کد را رهگیری کند، امکان استفاده از آن برای بار دوم را ندارد. به طور کلی، توکن‌های امنیتی چارچوبی قوی برای احراز هویت امن فراهم می‌کنند؛ به‌علاوه برای اطمینان از اینکه فقط کاربران مجاز می‌توانند به سیستم‌ها و داده‌های حساس دسترسی داشته باشند، از اصول رمزنگاری در آن‌ها استفاده می‌شود.

اهمیت توکن‌های امنیتی در زمینه فناوری اطلاعات

در حوزه فناوری اطلاعات، توکن‌های امنیتی به‌عنوان ابزاری حیاتی برای احراز هویت کاربر، حفاظت از داده‌ها و افزایش سطح امنیت سیستم عمل می‌کنند و خطر دسترسی غیرمجاز را به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌دهند. در واقع، یک توکن امنیتی با استفاده از امضای دیجیتال، داده‌های بیومتریک یا کلیدهای رمزنگاری، تضمین می‌کند که فقط کاربران مجاز می‌توانند به سیستم‌ها و اطلاعات حساس دسترسی داشته باشند. ضمن اینکه با تسهیل روند انطباق با الزامات قانونی، مانند قوانین ضدپول‌شویی (AML)، تضمین می‌کند که سازمان‌ها علاوه‌بر حفاظت از داده‌های کاربر، استانداردهای قانونی را نیز به‌خوبی رعایت می‌کنند.

اهمیت توکن‌های امنیتی در زمینه امور مالی

در حوزه امور مالی، توکن‌های امنیتی نشانگر یک تحول عمیق در شیوه‌های مدیریت و مبادله دارایی‌ها هستند. این فناوری امکان توکن‌سازی دارایی‌های دنیای واقعی مانند سهام، اوراق قرضه و املاک و مستغلات را فراهم می‌کنند. به‌علاوه، با فراهم کردن امکان «مالکیت کسری» و افزایش نقدینگی، به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد بخش‌هایی از دارایی‌های باارزش را خرید و فروش کنند که احتمالاً قبلاً نقدینگی کافی برای انجام آن را نداشتند.

نکته مهم دیگر این است که توکن‌های امنیتی با بهره‌گیری از فناوری بلاک‌چین، روند انطباق با الزامات نظارتی را از طریق قراردادهای هوشمند به صورت خودکار درمی‌آورند. این پروسه نه تنها هزینه‌های اداری را کاهش می‌دهد، بلکه باعث افزایش شفافیت و اعتماد میان سرمایه‌گذاران می‌شود. درنهایت، توکن‌های امنیتی دسترسی به فرصت‌های سرمایه‌گذاری را دراختیار طیف وسیع‌تری از سرمایه‌گذاران قرار می‌دهند و آن‌ها را قادر می‌سازند در بازارهایی شرکت کنند که زمانی منحصر به سرمایه‌گذاران نهادی بودند.

معرفی دو نمونه از معروف‌ترین توکن‌های امنیتی:

بعد از درک سازوکار کلی یک سکیوریتی توکن‌، بد نیست با دو مورد از مشهورترین آن‌ها یعنی  YubiKeyو RSA SecurID آشنا شویم:

YubiKey: یک توکن امنیتی سخت افزاری است که احراز هویت قوی را از طریق پروتکل‌های مختلف ازجمله OTP، FIDO U2F و کارت هوشمند امکان‌پذیر می‌کند. از این توکن می‌توان برای ورود ایمن به طیف گسترده‌ای از خدمات، از حساب‌های آنلاین گرفته تا شبکه‌های شرکتی استفاده کرد. تطبیق‌پذیری و سهولت در کاربری، این نوع توکن امنیتی را به انتخابی محبوب در میان سازمان‌هایی تبدیل کرده است که به دنبال ارتقای سطح کیفی اقدامات امنیتی خود هستند.

RSA SecurID: توکنی است که بیشتر به دلیل ایفای نقش در فرایند احراز هویت دو عاملی شناخته شده است. این توکن کدهای احراز هویت تصادفی را در فواصل زمانی منظم (معمولاً هر ۳۰ ثانیه) تولید می‌کند. کاربران برای دسترسی پیداکردن به سیستم، باید هم مشخصات خود و هم کد فعلی نمایش‌داده‌شده در توکن RSA SecurID را در محل مخصوص آن وارد کنند. این شیوه، راه‌حلی قوی برای ایمن‌سازی داده‌ها و سیستم‌های حساس به‌شمار می‌رود.

مزایا و معایب توکن‌های امنیتی کدامند؟

توکن امنیتی، امضای دیجیتال و فناوری‌های احراز هویت نیز همانند هر نوآوری دیگری از نقاط قوت و ضعف مختلفی برخوردار هستند. برای داشتن یک تجربه کاربری بی‌نقص بهتر است این مزایا و معایب را به‌خوبی بشناسیم. در این بخش به ویژگی‌های مثبت و منفی یک توکن‌امنیتی اشاره خواهیم کرد:

مزایا

• کاهش خطر فیشینگ
• انطباق بیشتر با الزامات نظارتی
• افزایش نقدینگی
• شفافیت
• دسترسی راحت به کلاس‌های مختلف دارایی

معایب

• عدم قطعیت نظارتی
• پیچیدگی فنی
• پذیرش محدود
• ریسک گم شدن یا سرقت دستگاه توکن امنیتی
• وابستگی زیاد به فناوری بلاک‌چین و زیرساخت‌های دیجیتالی

توکن امنیتی چه تفاوتی با ارز دیجیتال دارد؟

به طور کلی هر دسته از دارایی‌های دیجیتال با هدف و کاربرد خاصی طراحی می‌شوند. برای مثال، توکن‌های حاکمیتی برای مشارکت در فرایند تصمیم‌گیری یک شبکه استفاده می‌شوند یا پرایوسی کوین‌ها برای حفظ حریم خصوصی و ناشناس ماندن در فضای بلاک‌چین کاربرد دارند. در اینجا، تفاوت بین توکن‌های امنیتی و ارزهای دیجیتال را باید در هدف، ساختار و وضعیت نظارتی آنها جستجو کرد. برای درک بهتر تفاوت‌ موجود میان رمزارزها و توکن‌های امنیتی، در ادامه مشخصات کلیدی هر گروه را با هم بررسی می‌کنیم:

توکن‌های امنیتی، بازنمود دیجیتالی از مالکیت یا حقوق مرتبط با یک دارایی حقیقی، مانند سهام، اوراق قرضه یا املاک و مستغلات هستند که از طریق فرآیندی به نام توکن‌سازی ایجاد می‌شوند. در این فرایند، دارایی‌های دنیای واقعی به توکن‌های دیجیتال در بستر یک بلاک‌چین تبدیل می‌شوند. یک توکن امنیتی برای مطابقت با چارچوب‌های نظارتی طراحی شده‌اند و به‌عنوان ابزاری برای سرمایه‌گذاری درنظرگرفته‌می‌شوند. به این معنا که اغلب حقوق سود سهام، مشارکت در سود یا سایر مزایای مالی را با خود به همراه دارند؛ پس تابع قوانین اوراق بهادار هستند که از سرمایه‌گذاران حمایت کرده و ثبات بازار را تضمین می‌کنند.

از سوی دیگر، ارزهای دیجیتال گروه وسیع‌تری از دارایی‌ها را شامل شده و اشکال مختلفی از ارز یا دارایی با ویژگی‌های پول دیجیتال را دربرمی‌گیرند. از مشهورترین ارزهای دیجیتال می‌توان به بیت کوین و اتریوم اشاره کرد که غیرمتمرکز هستند و در درجه اول به‌عنوان یک ابزار معامله یا ذخیره ارزش مورد استفاده قرار می‌گیرند. ممکن است ارزهای دیجیتال لزوماً هیچ پیوندی با یک دارایی فیزیکی نداشته نباشند و بر روی پلتفرم‌های متمرکز یا شبکه‌های غیرمتمرکز مدیریت شوند. بر خلاف توکن‌های امنیتی، ارزهای دیجیتال معمولاً تحت پوشش قوانین اوراق بهادار قرار نمی‌گیرند و ماهیت پرنوسان‌تری دارند. درحالی‌که هر دو گروه دارایی از فناوری بلاک‌چین استفاده می‌کنند، اهداف اساسی و پیامدهای نظارتی آن‌ها به‌طور قابل توجهی با یکدیگر فرق دارد.

کدام یک از ارزهای دیجیتال، توکن امنیتی محسوب می‌شوند؟

در تعریف توکن‌های امنیتی گفتیم که این نوع دارایی باید نشانگر مالکیت یک دارایی اساسی در دنیای واقعی باشند. برای مثال، ArCoin توکن امنیتی صادرشده توسط صندوق خزانه‌داری ایالات متحده است و هر واحد از آن، سهمی در این صندوق را نشان می‌دهد؛ یا توکن امنیتی VIDS که نشانگر سهام یک شرکت فناوری با نام  Vidby AG است. سهام این شرکت در بلاک‌چین اتریوم توکنیزه شده و دارندگان توکن VIDS ضمن کسب مالکیت سهام شرکت، می‌توانند در روند رشد و سودآوری آن سهیم باشند. توکن INX و tZERO از دیگر نمونه‌های ارزهای دیجیتالی هستند که توکن امنیتی تلقی می‌شوند.

جالب است بدانید که موارد زیادی از دارایی‌های دیجیتال هستند که علیرغم طبقه‌بندی اولیه در دسته رمزارزها، به‌عنوان ابزار سرمایه‌گذاری مورد استفاده قرار می‌گیرند. این ویژگی باعث می‌شود برخی از سرمایه‌گذاران، به اشتباه آن‌ها را در دسته توکن‌های امنیتی قرار دهند. به عنوان مثال، توکن بومی اتریوم یعنی اتر (ETH)، اغلب به عنوان یک توکن امنیتی در نظر گرفته می‌شود، زیرا در بورس معامله می‌شود. با این حال، بیت کوین و اتریوم با هدف استفاده به‌عنوان توکن‌های امنیتی طراحی نشده‌اند و با معیارهای تعیین‌شده توسط نهادهای نظارتی مانند کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) برای اوراق بهادار همخوانی ندارند.

نحوه راه اندازی یک توکن امنیتی

اکنون که به‌طور کامل فهمیدیم توکن امنیتی چیست و چه کاربردی دارد، نگاهی به روند ساخت یک توکن امنیتی خواهیم انداخت و مراحل مختلف آن را با هم بررسی خواهیم کرد. فراموش نکنید که راه‌اندازی یک توکن امنیتی مستلزم برنامه‌ریزی و اجرای دقیق در چندین مرحله است که ممکن است در پلتفرم‌های مختلف متفاوت باشند. در ادامه یک راهنمای جامع در مورد نحوه راه اندازی توکن امنیتی ارائه شده‌است:

تعریف هدف و ساختار اصلی

قبل از ساخت و راه اندازی توکن امنیتی، تعیین هدف آن ضروری است. پیش از هر کار باید مشخص کنیم که این توکن قرار است حامل مالکیت چه نوع دارایی باشد. علاوه بر اینکه باید در ابتدای کار در مورد ساختار توکن، تقسیم‌پذیری آن به واحدهای کوچکتر و کلیه حقوق خاص مرتبط با آن مانند اعطای حق رای یا مشارکت در سود برای دارندگان تصمیم‌گیری شود.

انتخاب یک پلتفرم توکن‌سازی

در مرحله دوم باید متناسب با نیاز خود، یک پلتفرم توکن‌سازی (مثل Polymath،  Securitizeیا Tokeny) را انتخاب کنیم. این پلتفرم‌ها ابزارهای لازم برای ساخت و مدیریت توکن‌های امنیتی را دراختیار ما قرار می‌دهند.

رزرو یک نماد یا تیکر

بعد از انتخاب یک پلتفرم مناسب، باید نمادی مثل نماد سهام‌های مختلف در امور مالی سنتی، برای توکن امنیتی خود رزرو کنیم. این نماد به عنوان یک شناسه منحصربه‌فرد برای توکن ما در بلاک‌چین عمل می‌کند.

پیکربندی ویژگی‌های توکن

در این مرحله باید ویژگی‌های توکن امنیتی خود ازجمله نام، کلاس دارایی، تخصیص شناسه اوراق بهادار و غیره را تنظیم کنیم.

پیاده‌سازی ویژگی‌های انطباقی

در اینجا باید اطمینان حاصل کنیم که توکن ما با الزامات قانونی مطابقت دارد. این اقدامات ممکن است شامل ادغام پروتکل‌های KYC و ضدپول‌شویی (AML) در فرآیند صدور توکن باشد. بسیاری از پلتفرم‌ها برای تسهیل این فرایند، به ویژگی‌های انطباق داخلی مجهز شده‌اند.

ایجاد یک کد امنیتی

پس از پیکربندی تمام ویژگی‌های لازم، باید یک رمز امنیتی بسازیم. این فرآیند استفاده از قراردادهای هوشمند برای استقرار توکن در بستر یک شبکه بلاک‌چین و اطمینان از رعایت کلیه قوانین ازپیش‌تعریف‌شده در مورد نقل و انتقالات، حقوق و تعهدات مرتبط با توکن را شامل می‌شود.

توزیع توکن

پس از ساخت، وقت آن است که توکن‌های امنیتی خودمان را میان سرمایه‌گذاران توزیع کنیم.

مدیریت و نگهداری

پس از ساخت و عرضه یک توکن امنیتی، مدیریت مستمر آن از اهمیت زیادی برخوردار است که اقداماتی مثل حفظ سوابق مالکیت، تسهیل تجارت بازار ثانویه و اطمینان از انطباق مستمر با الزامات نظارتی را شامل می‌شود.

دریافت توکن امنیتی بانکی در ایران

در حال حاضر، برخی از بانک‌ها و موسسات مالی در ایران مثل بانک صادرات، ملی و کشاورزی به ارائه خدمات مربوط به توکن امنیتی بانکی و امضای دیجیتال مشغول هستند. به عنوان مثال، بانک ملت و برخی دیگر از بانک‌ها از توکن‌های USB برای احراز هویت و امنیت در سیستم‌های بانکی استفاده می‌کنند. همچنین، توکن‌های امنیتی مانند Mtoken K3 که برای امضای دیجیتال و احراز هویت طراحی شده‌اند، در بازار موجود هستند و می‌توانند به عنوان ابزاری برای تأمین امنیت در تراکنش‌های مالی مورد استفاده قرار گیرند.

راهنمای خرید توکن امضای دیجیتال در ایران

توکن امضای دیجیتال یک ابزار امنیتی است که برای تأیید هویت و اعتبار اسناد الکترونیکی استفاده می‌شود. این توکن به کاربران اجازه می‌دهد تا با استفاده از کلید خصوصی خود، اسناد را امضا کنند و از صحت و عدم تغییر آن‌ها اطمینان حاصل کنند. از این توکن برای شرکت در سامانه مناقصات و مزایده‌ها، انتقال امن اطلاعات در بستر شبکه و اینترنت، سامانه املاک، دفاتر اسناد رسمی، سامانه خودرو و غیره استفاده می‌شود.

برای دریافت توکن امضای دیجیتال، پیش از هر کاری لازم است در سامانه ثبت امضای الکترونیکی به آدرس gica.ir  ثبت نام کنید. پس از ثبت نام، با دراختیار داشتن اطلاعات و مدارکی مثل شماره تلفن همراه متعلق به صاحب امضا، کد پستی ۱۰ رقمی، اطلاعات هویتی، آدرس پست الکترونیکی و اسکن مدارک، مراحل زیر را دنبال کنید:

• ورود به سامانه: به وب‌سایت gica.ir مراجعه کرده و با استفاده از کد ملی و رمز ورود خود وارد شوید.
• ثبت درخواست گواهی: از منوی سایت روی گزینه «ثبت درخواست گواهی الکترونیکی» کلیک کرده و یکی از دو گزینه «ثبت درخواست گواهی» یا «ثبت درخواست گواهی از طریق CSR» را انتخاب کنید.
• تعیین نوع گواهی: نوع گواهی و محصول مورد نظر را مشخص کرده و بر روی «پیش ثبت نام» کلیک کنید.
• پرداخت هزینه: پس از تکمیل فرم، هزینه ثبت نام را پرداخت کنید.
• دریافت کد رهگیری: در صورت پرداخت موفق، کد رهگیری خود را دریافت خواهید کرد.
• مراجعه به دفتر ثبت نام: برای دریافت توکن امضای دیجیتال خود، با همراه داشتن کد رهگیری و مدارک هویتی به یکی از دفاتر ثبت نام مراجعه کنید.

نکته: در نظر داشته باشید که اگر گزینه «ثبت درخواست گواهی از طریق CSR» را انتخاب کنید، می‌توانید تمام مراحل را به صورت غیرحضوری انجام دهید و نیازی به مراجعه حضوری نخواهید داشت. ناگفته نماند که امکان دریافت توکن امضای دیجیتال از سامانه مؤدیان و سامانه ستاد نیز فراهم شده است.

توکن‌های امنیتی: کلیدهای دیجیتال برای آینده‌ای امن‌تر

گفتیم که توکن‌های امنیتی به عنوان ابزاری حیاتی در دنیای امروز، نقش مهمی در تأمین امنیت اطلاعات و تسهیل تراکنش‌های مالی ایفا می‌کنند. این توکن‌ها با بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته بلاک‌چین و رمزنگاری، نه تنها امکان احراز هویت مطمئن را فراهم می‌آورند، بلکه به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند که ضمن بهره‌مندی از مزایای بازارهای دیجیتال، به دارایی‌های واقعی دسترسی پیدا کنند.

در این مقاله سعی کردیم با ارائه اطلاعاتی جامع درباره این فناوری انقلابی، شما را با کاربردها، مزایا و معایب و شیوه ساخت توکن‌های امنیتی آشنا کنیم، چراکه با توجه به روند رو به رشد استفاده از توکن‌های امنیتی در بانک‌ها و موسسات مالی، انتظار می‌رود که این ابزارها در آینده‌ای نزدیک به یک استاندارد در صنعت مالی تبدیل شوند و به افزایش شفافیت، کارایی و امنیت در معاملات کمک کنند.

سوالات متداول در مورد توکن‌های امنیتی